Became One

Chapter Three

Matapos ang mahaba at pamatay na byahe, nakarating din sila sa isang napakalaking mansion. Nagtatakang tumingin si Azure sa mga kasama at nakita niyang bumaba na ang iba ngunit sina Nadeen at Heather ay nakanganga pang natutulog. She chuckled then looked at L.

"Where are we?" Tanong ni Azure dito, napatingin naman sa kanya si L ngunit blangko pa rin ang mukha nito.

"Our home." Maikling sagot nito sa kanya saka bumaba ng kotse.

Sumunod na rin siya at rinig na rinig niya ang mga boses nila Savannah at Autumn na nag-aasaran na naman sa loob. Umikot siya sa likod saka ginising sina Nadeen at Heather.

"Girls, wake up. Hey!" Pag-alog niya sa mga 'to.

Nang magising na ang nga ito, sabay-sabay na silang pumasok at di niya mapigilang mamangha sa disenyo ng bahay. Puro puti at gold ang nasa paligid at sobrang linis. Naka-display din sa wall ang ibang paintings na alam niyang gawa ni Nadeen. She's great as ever.

Napahinto siya sa paglalakad ng makita niya sa isang lugar ang mga picture nilang magkakaibigan. Ang iba ay group pictures nila, sa taas banda ay ang solo pictures nila. Di niya mapigilang mapangiti. Naramdaman niya namang may humawak sa kamay niya, tinignan niya ito then she saw Autumn.

"This place is great, isn't it? This was built when you left after three months. Plano nating anim 'to e. We want to build a house that's only for the six of us. Kaming dalawa ni L ang nag plano ng design and interiors then we planned to put here some of Nadeen's great paintings. Nagplano naman sila Heather at Savannah na maglagay daw ng pictures natin so here." Masayang sabi sa kanya ni Autumn.

She was touched. Sobra sobra ang sayang nararamdaman niya.

"I'm so lucky to have you in my life, girls." Sabi ni Azure at naramdaman niya namang uminit ang gilid ng kanyang mata.

"Kami rin. We're all lucky!" Nakangiting sabi nito saka tumingin sa group picture nilang anim.

Tahimik lang sila habang nakatingin dito. Tahimik na rin ang paligid. Maybe they're already asleep.

"Akala namin di ka na babalik. Akala namin iiwan mo na talaga kami. Ang daya mo, di mo man lang hinintay ang pag gising ko. Nagulat na lang ako kasi nagising ako tapos ang balita na lang nila sa'kin ay bumalik ka na sa France. Gusto naming magtampo sayo but we can't. We trusted you, Azure. And L told us too. She said that you have your own reasons so we should just understand you. We love you so much and we care for you." Di na napigilan ni Azure ang kanyang emosyon. Tuluyan ng bumagsak ang luha mula sa kanyang mga mata.

"I-I'm so s-sorry. Di ko a-alam ang gagawin ko that t-time. M-My heart was filled w-with guilt. The d-doctor told us that anytime, your heart will stop beating and we can't do a-anything about that. Even L can't do anything. Ang tama ng bala ay sobrang lapit sa p-puso mo at sobrang dami ng dugo ang nawala sa katawan mo. Hindi rin kinaya ng heart mo, it was all risky. Alam mo naman na may sakit ka sa puso diba? Why did you do that, Autumn? I-I was so s-scared that time." She said between her sobs. Autumn looked at her with a worried face and the tears starting to ran over her angelic face too. Autumn hugged her.

"I'm a fighter, Azure. You should've just confronted the girls or you share them what you feel. We're always here for you, okay? Believe it or not, we won't leave you." With those words, her heart was filled with joy and she felt loved once again.