Claire, etrafındakilerin ondan uzaklaşmasına anlam veremiyordu.Arkadaşı olsun istiyordu fakat kimse onunla ilgilenmiyordu. Ertesi gün şehir merkezinde amaçsız dolaşırken birinin ona seslendiğini duydu.
James: Claire ! Hey !
Claire: .... efendim, ismimi nerden biliyorsun.
James: ee.. Seni dün okulda görmüştüm. Konuşmak için yanına gelicektim ama acil bir işim çıktı gitmek zorunda kaldım.
Caire: lütfen bana dünü hatırlatma. Hayatımın en berbat günüydü...
James: neden ??
Claire: ya kimse benimle ilgilenmiyor.! kimin yanına gitsem hemen uzaklaşıyo bi merhaba bile demiyolar.
James: çok yanlış düşünüyosun, bence insanlar senin güzelliğinden gözleri kamaştığı için sana yaklaşmıyorlar, inan bana herşey bundan ibaret.
Claire: bak James, buraya gelip beni teselli etmen beni çok mutlu etti ama şu bi gerçek ki insanlar benden hoşlanmıyor. Söylesene çok mu çirkinim yada kötü mü kokuyorum.. hadi birşey söyle.
James: hayır Claire insanlar senin onlardan güzel olmandan, gül bahçesi gibi kokmandan hoşlanmıyor. iyi niyetli olduğun için eziliyorsun. gücünü onlara göstermen lazım.
Claire: gerçekten böylemi düşünüyorsun?
James: sence şaka yapıyormuş gibi bir halim var mı?
Claire: çok iyisin james ama gücümü onlara nasıl gösterebilirim.?
James: okuldan bir gün önce hoşgeldin partisi var. hadi şimdiden sana elbise bakalım.
Claire: tamam gel..!
Claire neredeyse mutluluktan havalara uçacaktı, james ona tam zamanında kendini toparlayabilmesi için yardıma gelmişti.o gün çok eğlendiler,elbise aldılar. James galiba Claire'a karşı birşeyler hissediyordu. Hoşgeldin partisi geldi çattı, Claire çok heyecanlıydı. James onu akşama doğru gelip alıcaktı hem gücünü göstereceği için mutluydu hem de ona karşı hisleri olan bir arkadaşı vardı tabi bundan Claire'ın haberi yoktu...
ARKADAŞLAR BU AYIN SONUNDA SINAVIM OLDUĞU İÇİN FAZLA GİREMİYORUM.
BÖLÜMÜ BEĞENDİYSENİZ VOTE VERMEYİ UNUTMAYIN...
