In love with my brother?

Een schokkend moment...

Isa P.O.V

Oke wat er vandaag is gebeurt ga ik echt nooit meer vergeten. Maar nu is het tijd om Lola te zoeken, ze zal vast denken 'waar hangt zij nou weer uit.' Laat ik haar maar even bellen.

Isa: heeii Lola sorry dat ik ineens weg was.

Lola: waar was je nou ik heb me helemaal rot lopen zoeken.

Isa: ik leg alles uit maar niet nu want ik belde even over waar je was.

Lola: oke ik zit bij de starbucks tegenover het stadion.

Isa: huh is die dan nog tot zo laat open?

Lola: ja ik denk dat het te maken heeft met het concert.

Isa: oke het zal wel maar ik kom er nu aan tot zo!

Lola: okkii tot zoo!

Ik hang op en loop richting te starbucks waar ik Lola al zie staan. "Hehe ben je daar eindelijk." Zegt ze. "Jaa omg dit was echt een super dag!" Zeg ik enthousiast. "Jaaah omg ik zag je op het podium echt zo gaaf, waarom vroegen ze je op het podium dat doen ze nooit?" Zegt ze. "Jaah even over dat, dat vertel ik morgen allemaal wel, maar zullen we naar huis gaan want ik ben best wel moe." Zeg ik vermoeid. "Jaa dat lijkt me een goed idee." Zegt Lola instemment. We lopen naar onze fietsen (want ze wonen vlakbij het stadion) en fietsen naar huis. Lola blijft slapen dus we lopen naar boven en gaan gelijk slapen.

*De volgende ochtend*

Ik word wakker door het geluid van de bel. "Aarhgg, wie durft mij wakker te maken!?" Mompel ik. Ik sta op en was even vergeten dat Lola hier bleef slapen, ik zag haar mattras niet en struikelde er overheen. "AU!! Jezus wie legt hier nou weer een mattras neer." scheld ik. Ik kijk naast me en zie Lola rustig verder slapen. Hoe doet zij dat toch ze slaapt echt serieus door alles heen zelfs als er brand is. *Tring* *tring* Ow jaa natuurlijk er stond iemand voor de deur ik sta op en loop naar de deur. Ik loop voorbij de woonkamer en ik zie dat mijn ouders er niet zitten. Wat raar die zijn altijd al eerder wakker dan ik. Ik doe de deur open. "Hallo ben jij toevallig Isa Schoonraad?" Vraagt de meneer in een politie pak. "Eeh jaah." Zeg ik verward. "Mag ik even binnen komen?" Vraagt hij aan mij. "Natuurlijk wat is er dan?" Zeg ik nog steeds verbaast. Hij loopt naar de woonkamer en gaat op de bank zitten, ik ga erbij zitten en hij begint te vertellen. "Er is iets verschrikkelijks gebeurt met je ouders." Hij neemt een korte pauze en vertelt verder. "Ze zijn omgekomen bij een auto ongeluk gisteravond." Zegt hij vol medelijden. Ik kijk hem onbegrijpelijk aan en barst in tranen uit. "M-meent u d-dit?" Vraag ik hopend dat hij een grapje maakt. "Ja het spijt me.." zegt hij. Ik ben ontroostbaar. Mijn ouders dood nee dat kan niet!! Maar toch is het zo... "we hebben nog meer nieuws." Zegt de man dan. "Jou ouders waren niet je echte ouders blijkt uit een onderzoek." Ik kijk hem verbaasd aan. "Wat!? Ze waren niet mijn ouders wie dan wel!?." Schreeuw ik bijna. "Sorry maar dat zijn we nog aan het uitzoeken." zegt de man. "Maar we beloven u het onmiddelijk te melden zodra we weten wie je echte ouders zijn." Ik knik. "Maar waar moet ik dan heen ik wil ook niet in mijn eentje achter blijven." Zeg ik. "U bent 19 jaar en volwassen dus je moet zelf weten waar je gaat wonen." Zegt hij vastbesloten. Ik knik en zeg hem gedag, hij loopt de deur uit en weg is hij. Wat ik net hoorde was ongelovig. Eerst zegt die man dat mijn ouders zijn omgekomen, dan vertelt hij dat het eigenlijk niet mijn ouders zijn. Ik barst weer in tranen uit. Ik sta er dus helemaal alleen voor....
-------------------------

Heeeeiiii sorry dat ik heel lang niet heb geupdate maar ik doe vandaag twee of drie hoofdstukken om het goed te maken. Xxx romyyy