In love with my brother?

Waar moet ik heen?

Isa P.O.V

Ik ben nu denk ik al een kwartier aan het huilen. Waar moet ik straks heen? Wie zouden mijn echte ouders zijn? Die vragen spoken de hele tijd door mij heen. Ik heb niet door dat Lola binnen komt lopen en me probeert te troosten, wat toch niet helpt. "Isa wat is er aan de hand waarom huil je zo?" Vraagt ze bezorgt. "M-mijn o-ouders" ik neem een grote hap adem en vertel verder. "Z-ze z-zijn d-dood." Zeg ik ongelovig want ik besef het zelf nog niet echt. Ze kijkt me geschrokken aan. "W-wat is er gebeurt?" Vraagt ze aan me. Ik vertel over die politie man en dat hij vertelde dat mijn ouders waren omgekomen bij een ongeluk, en dat mijn ouders helemaal niet mijn echte ouders zijn en ik niet wist waar ik heen moest want ik wil niet alleen wonen dat is zo ongezellig. Lola kijkt me geschokt aan en trekt me in een knuffel. "Wat verschrikkelijk erg voor je, je weet dat je altijd bij me terecht kan he?" Ik glimlach naar haar. "Dat is erg lief van je maar willen je ouders wel dat ik bij jou kom, want ze zijn best wel streng. Ik houd namelijk niet echt van strenge mensen." Zeg ik. "Ja daar heb je wel gelijk in kan ik dan niet bij jou komen wonen?" Vraagt ze. "Dat is nog niet zo'n slecht idee als het mag van je ouders dan graag!" Zeg ik iets blijer. "Ik ben volwassen en mag doen wat ik wil dus ik kom gewoon bij jou wonen." Zegt ze vastbesloten. "Lola je bent echt een super vriendin dankjeeee schat." Ik geef haar een knuffel. "Ik ga dan mijn spullen halen." Zegt ze en loopt de deur uit. Ik heb nu totaal geen honger en zet de tv aan. Opeens hoor ik mn telefoon afgaan ik neem op.

Isa: Hallo met wie spreek ik?

Louis: Hee Isa met Louis hoe is het?

OMG Louis Tomlinson belt mij gewoon hoe fet is daf!? Wat moet ik nu zeggen gewoon dat mijn ouders zijn overleden. Al bij de gedachTen krijg ik tranen.

Isa: Eeh... hee Louis... h-het g-gaat w-wel...

Louis: Is er wat Isa? Probeer niet te ontkennen ik hoor gewoon dat er iets is.

O gosh nu moet ik het wel zeggen dit kan ik nooit vertellen zonder te huilen er is gewoon zoveel gebeurt.

Isa: O-oke e-er is iets gebeurt... m-mijn ouders zijn o-omgekomen b-bij een o-ongeluk.

En voor ik het weet stromen de tranen over mijn wangen naar beneden.

Louis: Omg Isa wat verschrikkelijk erg voor je ik kom nu meteen naar je toe.

Isa: Is goed maar ik wil et een leuke middag van maken en even niet denken aan wat er gebeurt is.

Louis: Is goed babe zal ik de lads dan ook meenemen.

Omg hij noemde me babe.

Isa: Jaa gezellig ik heb een huis genoot die helemaal gek is op Niall. Misschien kunnen we ze kopelen.

Louis: Isa your genius!! Oke ik ben er om 12 uur byee

Isa: Is goed en bedankt dat je zo met me mee leeft doeii.

Louis: No problem babe ik ben er altijd voor je dat je dat maar weet.

Ik krijg een super grote glimlach op me gzicht. Ik geef nog snel mijn adres door en hang dan op. O gosh wat maakt die jongen mij blij ik houd van hem...