Tagu-Taguan(Oneshot, Completed)

Tagu-Taguan(OneShot)

Please read our anthology.
Here's the link. Para sa horror story. Just give it a try. ☺️

* Halloween Special By Owl Tribe. https://webkomph.com/series/owl-tribe-anthology/

Tagu-Taguan:

Our simple life is amazing and peaceful. We drunked, played, dared at nagtutuksuhan ng kung anu-ano tungkol sa bawat isa. Ganiyan ang ginagawa naming magkakaibigan.

But there is a sudden thing happen that we didn't expect to happen. Ang masaya naming mundo ay nagbago sa isang iglap...

Ang masasaya naming ngiti ay luha na ang kapalit. Ang kaninang tawanan ay binago na at mga sigaw na ng pagkatakot at pagka gimbal.

Hinihingal kaming tumatakbo para takasan ang  isang halimaw na humahabol sa amin.

Nakakatakot...

Nakakagimbal...

At nakakawala sa katinuan...

Lalo na kapag unti-unti mong nakikita ang bawat paghingi ng tulong ng mga kaibigan mo at ang tanging nagagawa mo ay tumakbo at iligtas ang sarili mong buhay.

"Nasaan na kayo, tayo'y maglaro ng taguan. Ako ang taya." Sabi ng halimaw sa nakakagimbal niyang boses at sinundan pa ng nakaka pangilabot na halakhak.

Pigil ko ang hininga ko at nakatakip sa bibig ko. Takot na baka may kumawala na hikbi sa akin. Halo halong emosyon. Para na akong masusuka sa kaba. Kasabay nito ay ang walang katapusang pag daloy ng luha ko.

Paano namin matatakasan 'to?

May tutulong kaya sa amin?

Lalong sumisikip ang dibdib ko habang tumatagal ang pangyayari.

Ayoko na... Please...

Nagising nanaman ako sa isang bangungot. Hinahabol ko ang hininga ko habang puno ng pawis ang katawan ko dahil sa masamang panaginip na 'yun na paulit ulit na panaginip ko na ito. Ayaw akong tantanan. Bakit ba palagi ko nalang ito napapanaginipan?

Napasabunot ako sa buhok ko at pinunasan ang kumawalang luha sa mga mata ko.

Nagsimula lang 'to ng makita ko isang gabi na may dalawang lalaki na naghuhukay sa bakanteng lote malapit sa amin.

Napadaan ako isang gabi sa bakanteng lote dahil wala akong choice na daanan dahil sarado ang dating daan patungo sa kabilang eskinita kung nasaan ang bahay namin. Tapos hindi manlang ako hinatid ng mababait kong kaibigan. Iinom inom hindi naman pala kaya. Tss. Dapat pala umuwi na ako ng maaga hindi maaga na. Nagsisisi tuloy ako bakit umalis pa ako ng mag isa sa bahay ng kaibigan ko. Tanging kapiling ko ay ang electric stun gun ko.

Nagtago ako para hindi makita ng mga taong iyon. Dalawa silang lalaki na nakamaong na pantalon, ang isa ay kulay berde ang t-shirt at ang isa pa ay nakaitim naman na polo shirt. Ang tanging nagsisilbing ilaw ay ang ilaw ng poste sa hindi kalayuan malapit sa kanila kaya medyo tanaw ko sila. Bihira na ang dumadaan dito kapag ganitong hating gabi o madaling araw kasi wala naman gaanong bahay dito. Wala lang talagang choice ngayon dahil ginagawa pa ang kalsada samin. Madilim na nga mga eskinita dito tanging ilaw sa mga poste ang nagbibigay liwanag sa daan. Kaso mo nga 'yung iba ay pundi na at ang iba ay aandap andap pa.