Aşk Her Şeye Değer

Duvarlar

Ertesi gün Denizin eskiden gittiği okuldan tanıştığı Semih gelir.Eskiden beri çok yakın arkadaştır,Semihle Deniz.Semih Deniz den hoşlanmaktadır.Kader onları aynı okulda kesiştirir.Semih aslında Serkanla da arkadaş çevresinden tanışmaktadır.Hatta Semih in sürekli Serkana bahsettiği kız Denizdir.Şimdiyse Serkan fena halde Denize aşıkken ortaya çıkmıştır Semih.Birinden biri vazgeçmelidir belki de...

Deniz se Serkana aşık olmuşken kafası karışmıştır, Semih karşısında.Eskiden beri tanıdığı bir dönem sevdiği Semih şimdi yine karşısına çıkmıştır.Her şeye,duvarlar örülmüşken,Serkanı sevmeye başlamışken...

Serkanınsa hiç bir şeyden haberi yoktur.Denize açılmak için sürpriz hazırlar.İlk defa birini seviyordur,aşıktır.Açılmak onun için en zorudur,çünkü gerçekten seviyorken reddedilmek en büyük korkusudur.Severken sevilmemek...

Boran okula gidince Denizin yanınında görür Semihi...Oda tanıyordur Semihi beraber takıldıkları bir çocuktur,ama şimdi hele ki bugünde -Serkanın açılmak için cesaretini zor topladığı bugünde- nereden gelmiştir Semih ve daha da önemlisi Denizi nereden tanıyordur...

Aklı buna takılmışken ve dalmışken Damla gelir yanına ve tokatı yapıştırır suratına...Sonra da bunu haketmiştin der ve güler...Boran önce kızar sonra birşey diyemez ilk defa haklı bulur Damla'yı...

Ben sana kendimi nasıl affettireceğimi biliyorum der ve duvara yakın olan Damlanın iki yanından da ellerini koyarak onu kenara sıkıştırır.Damlaysa nasıl olucak o der ve dudakları değecek kadar yakınlaşır...İşte böyle... derken öpüşmeye başlarlar.İlk aşktır onlarınki,en güzeli,en acemisi belki ama en çok acı çektireni kiminin tek olanı kimine kalbini kapattıranı...

Boran:

Dudaklarım dediğinde dudaklarına,

Gözlerim görmese de yüzünü

Bütünleşiyorum onunla,

Adı nefesimdi,gözleri ölümüm

Sesi bedenimdi,dudakları ruhum.

Belki yalnızımdır onsuz,

Nasıldı ki zaman senden önce

Nasıldı yaşamak,

Kokun olmadan nasıldı nefes almak

Nasıldı sensiz bu dünyada,

Tek kalmak....

Bilmiyordum işte sana nasıl rastladığımı nasıl kaptırdığımı,beni şair yapan da psikopata döndüren de oydu o her şeyim oldu... Neyseki ucuz atlattık ekme mevzusunu değilse başımın etini yerdi...

Damla:Dudaklarını hissettiğimde yaşamıyordum aslında , bütün vucudumu bir ateş sardı.İlkti bu aşkım doyasıya yaşıyordum onu,çok mu zordu seni seviyorum demek,ovbenim için bu kadar çabalarken gurur gerçekten önemli miydi? Ona söylemesemde şuan onu kaybetmek en büyük korkumdu hele ki ona sevdiğimi söyleyemeden kaybetmek...Bunlar çok uzaktı bana ben Damla ydım.Nasıl kendine aşık edebildi bilmiyorum tek bildiğim ruhuma bile sahip olduğuydu acıydı belki bu durum bu kadar bağlanmamalıydım belki de yeniden birine... Gönlümü kapatmıştım aşka oysa şimdi hislerime yenildim ördüğüm duvarlar birer birer yıkıldı.En korunaksız halimdeyim belki de şimdi tek korunağım onun kolları,tek yaşamım onun nefesi...

Berk ise bugün okula gitmez Çağlayı arar.Çağla kızgındır Berk'e.Ama Berk gönlünü almak için nerede olsa bulucaktır Çağla'yı.Çağla'nın kızların evinde kaldığını biliyordur.Kapıyı çalar.Çağla kızgınım açmıyorum der.Berk de düşünür bir süre ev 1.kattadır.Ve birinci katın penceresi açıktır.Çağla gitti sanarken bi anda karşısında Berk'i bulur.

Benden kaçabilmek o kadar kolay mı güzelim, der pispis sırıtarak...Çok kötüsün,der Çağla.Çağlayı kovalamaya başlar,Berk.Çağla'Sana küsüm Berk,bırak peşimi'dese de Berk Çağlayı yakalar.

Sana nolursa olsun git desen de gitmiyeceğime dair söz vermiştim,der Berk.Çağla Berkin yüzündeki pişmanlık ve kararlılık karşısında yumuşar.Ayrıca seni asla ekmiceğimi de eklemeliyiz bence buna,diye ekler Çağla.Sana söz bir daha olmayacak güzelim,der Berk.Ani yakınlaşmayla Berk Çağlayı koltuğa çeker ve öpüşmeye başlarlar.

Bütün duvarlar aşkları karşısında çözülüyordur işte...