Perfect Strangers

Chapter 38

Ivy's POV

Where am I? N-nasa kwarto lang pala ako p-panaginip ba yun? O nagi ilusyon lang ako kagabi? "Ok kana?" Napatingin ako sa nagsalita--- "Kevin?" Bakit ang dami niyang pasa? Ano bang nangyayari sa mundo at ML ko nalang ang updated.

"Kumain ka na muna." Sinubuan niya ako ng lugaw pero di parin maalis sa maliit king utak bakit parang galing siya sa bugbugan. "Mainit ba?" Tanong niya sa akin kaya umiling ako.

"Kukuha lang ako ng tubig." Ngumiti siya ng pilit sa akin kaya agad kong hinawakan ang kamay niya. "Wag mo akong iwan." Hindi ko na napansin ang sinabi ko at ang luha ko. "Kailanman hindi kita iniwan." Niyakap niya agad ako at bumulong."Alam mo yan." Sinong hindi mapapamahal sayo kung napaka tiyaga mong magintay,Anderson.

Kumalas ako sa yakap niya at pinunasan ang luha ko. "If 2X is subtracted by---" pucha. "Kumuha ka na ng tubig!" Sigaw ko sa kanya  sa sobrang pagka irita, Tanungin ba naman ako tungkol sa Math. Ano na kaya nangyari sa story niya?

Dahan-dahan akong bumaba ng hagdan at naririnig ko ng kaunti sila kuya. "I won't lose her again." Sabi ni Kevin. Hindi ko masyadong makita yung mukha ni Kevin kasi nakatalikod siya sakin. Tumalim ang tingin ng mata ni kuya sa kanya kaya kinabahan ako agad. "Wrong move and you'll die." Shit--- Favorite line ng kuya ko.

Actually tama naman ung line niya na yon, Isang pagkakamali pwede ka naring mamatay, Hindi mo napindot ung 2nd skillsa ML? Pwede ka ng mamatay.

Isang tapak lang at pwede kang mahagip ng sasakyan, You better watch your steps. "Mark my line,Anderson." Ang tigas niyang sinabi ung apelyido ni Kevin--- "Kanina ka pa ba nandiyan?" Nabuhayan ako nang nakita na ako ni Kevin na naka silip sa kanila. "A-ah, K-kakababa ko lang." Ung takot niyang mata biglang sumaya. "Natagalan ba?" Lalo pa niyang pinakita ang matamis niyang ngiti at inalalayan niya akong umakyat. "Alam mo ba, Nanaginip ako?" Nagsalubong ang kilay niya sa sinabi ko. "Anong panaginip?" Panaginip is Dream, Joke lang. Well, hindi ko naman talaga sure kung totoo yon o panaginip lang talaga.

"May dumukot daw sa akin kasama ung ate ni Jaspher." Nagulat siya sa sinabi ko kaya nabitawan niya ung hawak-hawak niyang baso. "What was that!?" Pinulot agad ni Kevin ung baso at pinalayo ako. "Kevin?"

"Nothing, I'm sorry." Anong meron sa dalawang to, Sika talaga ung mag jowa eh bakla ata mga to.

What if totoo nga? Oh fvck!

****

"Kuya!!!" Naglalaro ako dito eh paepal naman tong matabang to. "Hoy taba wag kang epal!" Natatawa at at nagi-guilty sa sinabi ko. "Anong sabi mo isda!?" Ok, galit na siya agad akong tumakbo sa taas at nagkulong sa kwarto niya. "Open the door!" Seryosong sabi ni kuya pero binuksan ko ang ilaw ng kwarto niya at naglibot-libot pa.

Grabe ang ngiti ko habang paiyak na ang kuya ko sa labas. Hindi ko na pinansin ung laro ko, May parang nagsasabi sa akin na libutin ang kwarto niya.

Pumunta ako sa computer niya at nakita akong isang libro--- dalawa pala pero may pagka maliit ung isa. "Punyeta, Ivy! Lumabas ka na diyan!" Bakit ba tagong-tago niya tong kwarto niya?

Ung isang libro babaeng nasa buwan at nasa araw naman ang lalaki, ang title ay "Be my last",  Ung isa pang libro na may pagka liit kesa sa nauna.
Isang lalakinh pinatay para maprotektahan abg kapatid niya. Bakit ang wierd ng pangalawang title? "I'm sorry, I controlling your life" tragic ba to?

Drawing lang ang mga cover ng libro at halatang si kuya ang may drawing nito.

Be My Last
Written by Zikiya

For the girl that I love I'll do everything for you but how?

I can hurt you, My love

I can put you in danger and I don't want that.

"Be my king and I'll be your queen." How can I be your king my love? They will kill you, I can put you in danger.

"Please"

"Ivy Andres!" Nakita ko si kuua Zheb galit na galit at nakapasok na sa kwarto, kasama niya si Kevin at may dala silanh susi. "I'm sorry." Kevin mouthed. "Who told you to read that?" Kuya ask me sarcastically. "I'm just very curious." Tinago niya ung notebook at humarap sa amin. "Get out."

"Kuya ba talaga kita?" Tanong ko sakanya at nakuyom ko ang mga kamay ko. "Bakit parang hindi pa kita kilala?" Lumabas ako sa kwarto niya at dumeretso sa kwarto ko.

Zheb's POV

How can she said that to me?

*Flashback*

"Kevin!" Nakita ko sa sala si Kevin nanonood ng tv. "What?" Tumayo siya at kumunot ang noo. "Nasa kwarto si Ivy, Hindi ko natago ung mga libro." Saan ko ba kasi nalagay ung mga susi ng mga kwarto.

"Your story---" fvck. "Shut up, Anderson." Tinulungan niya ako sa paghahanap ng susi hanggang sa naalaka ko nasa bandang halaman un ng kwarto nila Mama at Papa.

*End of Flashback*

Tinignan ko ulit ung mga sinulat kong libro

I used to be an author before--- no! I'm already a gamer, past is past the old Zheb Andres is gone.

Tinawagan ko si Shane at hinihintay kong sagutin niya ang phone niya.

Ang tagal mag ring kaya pinatay ko na muna baka may assignment siyang ginagawa ayokong maging storbo sa kanya.

Zheb: Theodore, Come here
Theodore: Ok

Di pwedeng malaman ni Ivy ang lahat kahit nakaraan ko bawal niyang malaman.

Ni isa na galing sa nakaraan hindi ko hahayaan na may malaman siya.

Ayokong sisihin niya ako mapipilitan siyang sumama kay papa at ayaw kong mangyari yun.

Mapapalayo ako sa kapatid ko, Hindi ko na siya makakasama, paano kung may manakit sa kanya doon? Paano siya kung wala ako?

Paano ako kung wala ang kapatid ko?

Paano ako matatawag na kuya kung wala akonh bunso?

Pero galit sa akin ngayon si Ivy ganun na ba ako kahigpit? Ayaw ko lang naman maaaktan siya ng nakaraan.

"Hoy! Wag kang magdrama diyan." Tangina, Theo.