Jake & Finely คู่หูยอดนักสืบ

เจ้าสาวที่หายไป

I

เช้าวันจันทร์อันสดใสสำหรับผมนั่นมาถึงแล้วแต่ผมตื่นไม่ทันมันผมตื่นสายนั่นเอง ผมนั่งรับประทานอาหารเช้า พร้อมกับสหายรักของผม เขานั่งบนเก้าอี้นวมตัวโปรดจิบกาแฟของเขาสายตามองไปยังเตาผิงที่มีไฟลุกโชนอยู่ "ถามจริงๆ นะไฟน์ลี่ ทำไมนายถึงมาเป็นนักสืบที่เก่งกาจได้" ผมถามเพื่อกำจัดความเงียบงันภายในห้อง "ฉันชอบที่จะใช้ความคิดไงล่ะ มันสนุกที่ได้หาว่าใครคือคนร้าย และมันเป็นอาหารสมองชั้นยอดเลยล่ะเพื่อน" เขาอธิบาย พลางก็เหลือบมองไปที่หน้าต่าง "ดูเหมือนว่าวันนี้เราจะมีลูกค้ามาแล้วล่ะ ผมมองลงไป ก็พบกับชายคนหนึ่งกำลังอยู่อีกฟากของถนน ด้วยอาการที่หนาวจัดในช่วงฤดูหนาวทำให้เขายืนตรงนิ่งไม่ได้ เขาเดินไปมา เอามือถูกกัน "ดูเหมือนเขายังลังเลนะ" ไฟน์ลี่ออกความเห็น "ใช่...เขาดูลังเลที่จะเข้ามาหาเรามาก" ผมเห็นด้วย ไม่ทันนาน ชายคนนั้นจึงเดินเขามาหาพวกเรา เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมจึงเดินไปเปิด ก็พบกับชายที่ยืนอยูาอีกฟากของถนนเมื่อกี้นี้ เขาสวมเสื้อกันหนาว ในนั้นมีเสื้อยืดสีขาวอีกชั้นหนึ่ง สวมกางเกงขายาว และรองเท้าผ้าใบสีขาว เขารีบเข้ามายืนหน้าเตาผิงของบ้านเรา ด้วยอาการตัวสั่นเนื่องจากความหนาวเหน็บเกินกว่าร่างกายผู้ชายร่างผอมคนนี้จะรับมันได้ เมื่ออาการของเขาทุเลาลง เขาหันมาทางผม "คุณคือไฟน์ลี่ แมทธิวใช่มั้ยครับ ผมว่าผมเดาถูก" เขาถาม "ผมแล้วครับ...คนที่นั่งอยูาบนเก้าอี้ต่างหากคือ ไฟน์ลี่ แมทธิว" เขาทำสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย ก่อนจะหันไปหาเพื่อนของผม "คุณคือ...ไฟน์ลี่....แมทธิว" เขาถามเพื่อนผม
"ใช้แล้วครับ..ผมเอง" ไฟน์ลี่ตอบ "เชิญนั่งและแนะนำตัวมาเถอะครับ" ไฟน์ลี่บอกแก่เขา เขาลงนั่งอย่างช้าๆ ก่อนจะเริ่มแนะนำตัว "ผม จอห์น เจอร์ราร์ด ครับ" เขาแนะนำตัว ระหว่างนั้นผมกลับมานั่งที่มุมห้อง "แล้วคุณมาที่นี่ทำไมหรอครับ...มีอะไรให้ช่วยรึป่าว" ผมถามกับชายหนุ่ม "คือผมอยากให้คุณ..ไฟน์ลี่รับรู้เรื่องราวนี้แค่ผู้เดียวน่ะครับ" เขาบอกแก่ผม "ไม่เป็นไรหรอกครับ เราทำงานร่วมกันไม่มีเขา ผมก็ไม่สามารถช่วยคุณได้และไม่ต้องกลัวครับเรื่องราวทั้งหมดจะเป็นความลับเพียงเรา 3 คน" ไฟน์ลี่ปลอบแก่เขา "ถ้าอย่างนั้น ผมจะขอเล่าเหตุการณ์ให้ฟังนะครับ" เขาทำท่าเริ่มจะเล่าเหตุการณ์ที่เขาต้องการให้ช่วย ไฟน์ลี่หยิบปากกาและสมุดขึ้นมา "เรื่องราวมีอยู่ว่าผมได้หมั้นหมายกับผู้หญิงคนหนึ่งไว้ครับเธอชื่อ จูเลียต...เราสองคนรักกันมาก"
"ทั้งสองพบเจอกันได้อย่างไรครับ" ไฟน์ลี่ถาม
"เราพบเจอกันที่สถานีรถไฟบัคกิงค์ครับ..ผมเขอเธอตอนเช้าเพราะผมต้องขึ้นรถไฟที่นั้นเพื่อไปทำงาน"
"อืม..เชิญเล่าต่อเถอะครับ"
"เราสองคนคุยกัน...แต่ในเริ่มแรกที่รู้จักกันนั้น...ผมมีแฟนอยู่แล้วครับ..แต่เขาจับได้ว่าผมคุยกับจูเลียตอยู่ เขาจึงเลิกกับผม...ผมบอกกับจูเลียตว่าผมเลิกกับแฟนแล้ว เขาจึงบอกว่าจะมาพบกับผม ในคืนนั้นเองเรานัดเจอกันที่ร้านอาหารริมทะเล เธอสวยงามมากครับ จากนั้นเราก็นัดเจอกันอยู่ทุกวัน แต่เธอบอกว่าเธอสามารุถเจอผมได้แค่ช่วงเย็นและมีเวลาไม่มาก เราอยู่ด้วยกันวันหนึ่งไม่เกิน 1 ชม.หรอกครับ...จนวันหนึ่งผมตัดสินใจขอเขาแต่งงานครับ และเขาก็ตกลง ตอนแรกเธอบ่ายเบี่ยงบอกว่าดูใจกันไปก่อน แต่ผมก็รบเร้าเธอจนเธอยอม...แต่เมื่อมาถึงวันที่เราจะแต่งงาน เรากลับไม่พบตัวเธอ และญาติเธอเลยสักคนเดียว" เขาเล่าจบแล้ว น้ำตาเขาเริ่มไหลลงมา เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อมาซับมัน
"ใจเย็นๆ ก่อนนะครับ" ไฟน์ลี่ปลอบใจเขา "ตอบคำถามผมสัก 2-3 ข้อนะครับ"
"โอเคครับ" ชายหนุ่มตกลง
"เอ่อ...ช่วยบอกลักษณะนิสัยของเธอได้ไหมครับว่านิสัยเป็นยังไง"
"เธอนิสัยดีครับ...น้ำเสียงเธอเล็กแหลม จิตใจดีมาก"
"แล้วเธอพักที่ไหน"
"เขาบอกว่าเขาพักที่อพาร์ทเม้นท์หนึ่งในย่านถนนเอ็มสตรีท"
"แล้วคุณรู้รึเปล่าว่าเธอทำงานที่ไหน"
"เธอบอกว่าเธอเป็นพนักงานอยู่ที่ร้านอาหาร กาลอง น่ะครับ"
"อ๋อ..โอเคพักเรื่องมิสจูเลียตไว้ก่อน..ผมขอทราบเกี่ยวกับแฟนเก่าของคุณหน่อยครับ..."
ไฟน์ลี่ถาม ซึ่งทำให้สีหน้าของจอห์นนั้นเปลี่ยนไปเป็นความสงสัย ซึ่งรวมถึงผมด้วย
"ทำไมหรอครับ...ช่วยบอกได้ไหมมันเกี่ยวข้องอะไรกับคู่แต่งงานของผม..หรือเธอฆ่าเขา?!"
"อย่าเพิ่งตกใจไปครับ...ผมคิดว่ามันคงจะช่วยได้มาก" ไฟน์ลี่พูดอยากเนิบช้า ผมก็ไม่รู้ว่ามันเกี่ยวกับคดีนี้ยังไง แต่ก็มั่นใจมันคงจะเป็นประโยชน์กับเขาจริงๆ
"ก็ได้ครับ...เธอก็น่ารักนิสัยดี..แต่ขี้หึงมาก"
"อื้ม...นั่นน่าสนใจ" ไฟน์ลี่พูดพลางเขียนอะไรบางอย่างลงสมุด "แล้วคุณได้ประกาศตามหาเธอรึเปล่า"
"ผมประกาศลงหนังสือพิมพ์ นิวส์นิว
(Newsnew) ครับ ฉบับวันที่ 25 มีนาคม" เขาตอบพลางหยิบหนังสือพิมพ์ออกมาจากเสื้อของเขายื่นให้ไฟน์ลี่ ไฟน์ลี่รับมันแล้ววางไว้บนโต๊ะ
"ผมอยากจะทราบที่อยู่ของคนเก่าของคุณจะได้ไหมครับ" ไฟน์ลี่ถามอีกครั้ง
"อ๋อได้สิครับ...ถ้ามันเป็นประโยชน์กับการตามหาจูเลียต" เขาพูดเหมือนประชดประชัน "ที่อยู่ของเธอ บ้านเลข 42 ถนนมัลลี่"
ไฟน์ลี่จดมันลงสมุด
"แล้วเธอชื่ออะไร"
"จัสมิน เจเรมี่"
"โอเคครับ จบการถามคำถามครับ" ไฟน์ลี่ปิดสมุด ยิ้มให้แขกของบ้าน
"คุณต้องช่วยผมนะครับ ผมรักเขามาก...ผมไม่อาจจะจากเธอได้ เธอก็เช่นกัน คุณต้องตามหาเธอให้เจอนะครับ" จอห์นอ้อนวอนไฟน์ลี่อย่างหน้าสงสาร น้ำตาของเขายังอาบรินบนใบหน้า
"ได้ครับ...ผมสัญญา...ผมและเพื่อนผมของเวลา 2-3 วัน...คุณรออยู่ที่บ้านของคุณได้เลยครับ" ไฟน์ลี่บอกแก่เขาพลันหยิบบุหรี่มาสูบ
"ถ้าคุณทำได้...ผมจะให้คุณ 100,000 บาท อันเป็น 2 เท่าของรางวัลหาตัวเธอที่ประกาศในหนังสือพิมพ์เลยครับ" เขาเสนอเงินแก่ไฟน์ลี่
"ได้สิครับ...ขอบคุณที่มาใช้บริการเรานะครับ...ไว้เจอกันใหม่ครับ" ไฟน์ลี่กล่าวลา
จอห์นออกจากห้องไป ไฟน์ลี่เดินไปเปิดประตูให้และเหมือนจะคุยกันเล็กน้อย เมื่อจอห์นออกไปแล้ว เขากลับมานั่งหลับตาเงยหน้าขึ้นเพดาน นั่นใครๆ ก็คิดว่าเขาหลับ แต่เขากำลังคิดต่างหาก เขาวิ่งไปหยิบกระดาษและปากกา เขียนอะไรบางอย่างที่ยาวพอสมควร พับมันใส่ในซองจดหมาย จ่าหน้าซองชัดเจน "แจ็ค!!" เขาเรียกผม
"มีอะไรงั้นรึ" ผมถามแต่ก็รู้ว่าเขาจะให้ทำอะไร "วันนี้นายต้องเป็นไปรษณีย์ให้กับฉัน...ไปส่งมันให้หน่อย" เขายื่นจดหมายให้ผม "นี่มันที่อยู่ของแฟนเก่าของหมอนั่นหนิ" ผมบอกเขาเมื่ออ่านที่อยู่ที่เขาจ่าไว้หน้าซอง
"เอาเถอะน่า" ไฟน์ลี่บอกแก่ผม "ไปส่งมันให้ถึงที่ล่ะ ถ้านายอยากรับเงินเป็น 2 เท่าจากการประกาศหาคนหายในหน้าหนังสือพิมพ์"
ผมไม่รอช้ารีบไปตามที่เขาบอกจากที่ บ้านของเราซึ่งอยู่ที่ ถนนซีลอน ไปถึง ถนนมัลลี่ก็ไกลโข ผมนั่งแท็กซี่ทั้งไปและกลับเพื่อจดหมายฉบับนี้...

II