Το πεος του είναι μεγάλο και η καρδιά του μεγαλυτερη

Το νοσοκομειο

Η Νίτσα μετά την συνάντηση της με την Νανσυ ήταν έτοιμη για την επέμβαση στο μάτι της. Θα είχε μάλιστα την συντροφιά της πολυαγαπημένης της χαμένης αδελφής της εξ επιλογής που λησμονούσε τόσα χρόνια και νομιζε ότι είχε χάσει επ αόριστον. Πως θα μπορούσε η Νανσυ να αφήσει την κολλητή της σε μια τόσο δύσκολη στιγμή, έπρεπε να την συνοδέψει στο νοσοκομείο. Έφτασαν λοιπόν με το ταξί έξω από την είσοδο

Νίτσα
Πλέον δεν με νοιάζει αν χάσω  τα ματάκια μου τα δυο γιατί ξέρω ότι το τελευταίο πράγμα που θα δω θα είναι το λαμπερό προσωπάκι της φιλενάδας μου της Νανσυ. Την αγαπάω πολύ πολύ πολύ. Λίγο λιγότερο από την ελληνική αστυνομία που με της παρέμβασης που κάνει τον τελευταίο καιρό θα με κάνει να αισθανθώ ξανά ασφαλής όπως τότε το '70. Αχ ωραίες εποχές, χαίρομαι που το παλικάρι ο μεγάλος αρχηγός του έθνους μας ο Μητσοτάκης παρέα με τις πρωτοποριακές αντιλήψεις του Μπογδάνου θα μας κάνει να κοιμόμαστε ξανά με ανοιχτές πόρτες και βέβαια δεν θα ξεχάσω να τον ευχαριστήσω σε περίπτωση που χάσω την ζωούλα μου μετά την επέμβαση και δεν ανοίξω ξανά τα ματάκια μου τα δυο για τους μεγαλοπρεπείς δρόμους που θα χτιστούν. Φτάνουμε στο νοσοκομείο. Η καλή μου φιλενάδα μου κρατάει την χείρα σφιχτά και μου λέει «έλα μπρο το έχεις» δεν κατάλαβα τι είπε αλλά αφού το είπε η Νανσυ μου κάτι καλό θα είναι. Μπαίνουμε μαζί δυναμικά μέσα και βλέπω την Νανσυ να χαιρετάει διστακτικά όλους τους παλιούς της εραστές που μετρούσαν όλοι μαζί σε μια κρύα αίθουσα αναμονής τους σφυγμούς τους. Αχ αυτή η Νανση τσαχπίνα σουρλουλου, πάντα της άρεσε να παίζει παιχνιδάκια με τους άντρες δεν ήταν ποτέ γυναίκα για σπίτι σαν εμένα μια σωστή νοικοκυρά πάντως παρα τα ελαττώματα της είναι η αδυναμία μου. Έρχεται ένα ψηλό καμαρωτό παλικάρι με γαλανά ματάκια σαν του εγγονού μου που είναι στην ξενιτιά και με πηγαίνει παρέα με την Νανσυ στο κρεβάτι μου. Ελπιζω να μην γίνει το νεκροκρεβατο μου αυτό. Με καθίζει και μου λέει ότι σε λίγο θα έρθει ο γιατρός. Ούτε να με φιλέψει κάτι ούτε τίποτα. Αχ έχει χαθεί τελείως ο σεβασμός σε αυτή τη νεολαία. Λέω στην Νανσυ να μου φέρει κάτι να βάλω στο στόμα μου αλλά πριν προλάβω να μιλήσω μπαίνει μέσα στο δωμάτιο ένας κοντος αδύνατος λαθρομετανάστης από αυτούς που κλέβουν τις δουλειές των παιδιών μας, τον κατάλαβα εγώ. Του λέω τι γυρεύει εδώ και μου λέει «εγώ επιστάτης, φέρει κάτι ασθενή φάει» πως τολμάει να μου μιλάει έτσι δεν σέβεται καθόλου την χώρα που τον θρέφει; Η Νανσυ όμως του λέει «θενκς αλάνι μου». Πως συνενοουνται έτσι τα κόκκινα ορφανά σκυλιά του Τσίπρα μόνο ο κυριος Ιησούς Χριστός ξέρει. Μας δινει μια κοτόσουπα. Τι κοτόσουπα δηλαδή, νερό με κοτόπουλο. Καμία σχέση με αυτό που φτιάχνω με τα χεράκια μου αλλά τώρα τι να κάνω. Του την πετάω στο πρόσωπο.