Тэртээх алслагдсан сургуульд булангын ангын хойн уйтгарлан суух тэр нэгэн хөвгүүн миний анхаарлыг ихээр татан.инээдээрээ бүхныг гэрэлтүүлэгч гэхдээ бараг инээдэг юм уу гэмээр нүдэнд нь уйтгар гуниг маш ихээр хуримтлагдсан юм шиг гсэн ч инээх л юм бол энэ дэлхий ертөнц бүх зүйлийг гэрэлтүүлж бгаа мэт санагдана.
Намайг Ан живон гэдэг 16 настай миний амьдардаг газар бол хэр бараг хүмүүс мэдэхгүй тийм газар ганц л сургууль бдаг сурдаг хүүхэд ч цөөхөн ээжтэйгээ амьдардаг. ээжийн бие тааруу болхоор хичээлээ тараад шууд л гэртээ очдог.надад нэг л найз бдаг түүнийг уна гэдэг.аан тийн саяны хэлсэн баньд бол миний анхны хайр бгаа юм бусдаас нэг л онцгой санагддаг.хүмүүс анхны хайр биелдэггүй гдэг харин би инэнд итгэддэггүй.
ХИЧЭЭЛ ТАРЛАА
УНА:ХААЧИХ ЮМ хоёулаа жоохон хамт бхуу
ЖИВОН:Ууган шууд харих ёстой ч за яхав тэгядаа
бид хоёр сургуулийн хажуугийн модны дор юм яриад сууж бхад өө бурхан минь тэр явж бв нэг анги биш болхоор өдөрт нэг харуул бөөн баяр болно.Уна тэр явж бна миний сайн болсон баньд гээд тэрл үү заав
УНА:аль хэн жимин уу
БИ:тиймээ одоо яхуу би ямар бн зүэр бн уу
УНА:тэр ерн хүн гоё сайхан харж явдаг юмуу жимин чинь хэнтэйч тоож харьцдагүүшдээ бүтэх болуудаа мэдкүү гэхээр нь би бүтээх болно би өөрчлөн гэж хэлээд гэрийн зүг алхаж бтал жимин явж бх нь тэр би яриа өдөх санаатай зориг гаргаад хажууд нь очлоо
ЖИВОН:Жиминаа
ЖИМИН:.....,..
