* Hiç biriniz görmediniz. Geceleri akan göz yaşlarımı da, siz kahkaha atarken yutkunmamı engelleyen acılarımı da. Beni nefessiz bırakan yalanları duymadınız mesela, yada kaç kez aynı yalana inanmak istediğimi görmediniz. Her gözyaşı gerçek değildir belki ama her kahkaha bir acıyı bastırmak içindir. Bunu bilmezden geldiniz. Kalbiniz o kadar kömürleşmişti ki, etrafınızda açan çiçeklere gözünüz bile değse kömür karası ettiniz. Bencillik ettiniz, nankörlük ettiniz. İyi ki de ettiniz. Kendi bölgenizi kendinizi seçtiniz, hayatımı mahvedip köşeye geçtiniz. Sayenizde büyüdüm, sayenizde vücuduma sığmayan acılar büyüttüm. Dediğim gibi kendiniz bilirsiniz, iyi ki de ettiniz. Dert görmesin eliniz.
