The Biggest Mistake

Chapter I

(Author's note ng mga nagagandahan nyung sisterakas:Hi po sa inyong nagagandahan nyung sisterakas:Hi po sa inyong lahat pasensya na mga pars.'Di po kami gumawa ng prologue.Hehehe.... At sensya na rin sa mga wrong grammars.Hope you'll like our story. Lovelots!<3)

Ashina's POV

         "Haayy!!!"
   Bumangon na ako mula sa aking hinihigaan.Sabado ngayon,at maghahanap ako ng trabaho kasi naman pow mga pars,pinaalis po kasi ako sa dating tinatrabahuan ko.Kaya eto ako ngayon....

       Mabilis na akong naligo,nagsuklay.....

*blah*

*blah*

*blah*

*blah*

After 123431253782648 years .........

 tapos na rin. Lumabas na'ko palabas ng apartment ko.

Kanina pa ak lakad ng lakad.Malapit ng gumabi pero wala parin akong nahanap na trabaho. Umupo muna ako sa tabi. 

* Lord please..bigyan n'yo naman po ako ng trabaho. Plllleeeaaaassseee*

Tumungo ako . * makakaya mo 'to Ashina*

Tumayo na'ko at ipinagpatuloy ang paghahanap ng trabaho. Habang patuloy akong aglalakad sa kalsada, may nakasalubong akong babae. Umiiyak siya at dala niya ang kanyang bagahe. Lumapit ako sa kanya.

" Miss ba't ka umiiyak?" tanong ko sa kanya. Bigla siyang tumingin sakin. Namumula ang kanyang mga mata. Umiling siya at bumalik sa pag-iyak. Tignan mo tNapangiti ako at nagpasalamat sa Panginoon dahil sobrang bait niya.

        "Thank you Lord!"

         Tumingin ako sa bahay na aking pagtatrabahuan at lumuwa ang isang napakalaking mansyon. Napanganga na lang ako sa aking nakita.

          "Woahh! Sobrang laki" sabi ko sa sarili ko. Pinindot ko na yung doorbell na nasa gilid ng napakalaking gate.
         *Ding..dong..ding..dong..*

          Lumabas sa isang pintuan ang isang yaya na nasa mid 40's. Binuksan niya ang gate at lumabas.

          "Oh iha!Anong atin?" tanong niya sakin habang inaayos ang eyeglasses niya.

          "Aahhh! Ano po,,diba naghahanap kayo ng kasambahay?" tanong ko sakanya pabalik.

          "Aahhh! Yun ba ang pakay mo? Nako iha mayro'n ng nakapasok kaninang umaga. Sayang!" sagot ni Manang na para bang nanghihinayang.

          "S-sige po salamat na lang!" nanghihinayang rin na sabi ko. Tatalikod na sana ako pero bigla niya akong tinawag.

          "Ayy! Iha!! Teka" lumingon ako kay Manang. Bigla niyang inilabas ang kanyang mamahaling cellphone. Buti pa si Manang sobrang ganda ng cellphone.

            "Hihingiin ko sana ang number mo sakaling magkulang ulit kami"

            Inilabas ko agad ang keypad kong cellphone. Di ko pa kasi memorize yung number ko.

            Pagkatapos no'n ay umuwi na'ko dahil gumagabi na.Pagod na pagod ako. Wala parin akong matatrabahuan. Pero alam ko naman na hindi pa talaga to oras para sakin. Tiwala lang sa sarili. Makakaya ko 'to.

          Pumasok na ako sa apartment at agad na humiga sa hinihigaan ko, kahit 'di  pa'ko nagbibihis.
         *Zzzzzz....Zzzzzz...Zzzzzz..*