~ Przyjaciółka ~

11 0 0
                                    

20.02.2018, 18:05

Wtedy pierwszy raz podarowałam Ci myśli na temat zachowania mojej przyjaciółki. Jedynej przyjaciółki. Miała dać mi odetchnąć od mojej sytuacji z ojczymem, którą dobrze znałeś. Jednak ona postanowiła mnie zmienić na kogoś nim nie jestem. Nie wspierać. Czułam, że lekko przesadzam, ale poczułam wtedy wielki ból. Ty utwierdziłeś mnie w przekonaniu, że dramatyzuje. Zraniło mnie to, ale Ty nie widziałeś. Nie miałeś pojęcia jak krucha bywam. Poczułam lekki ból w serduszku, ale Ty o tym nie widziałeś. Nie powiedziałam Ci. Och Adrian, gdybyś tylko widział. Gdybyś tylko wiedział...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Dziewczyna wspomniana w tym rozdziale nie jest już moją przyjaciółką. Po upływie roku widzę, że nigdy nią nie była.

•112 słów •

Anima Vestra SuiOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz