the story of my life

hoofdstuk 5

hoi rare minions! daar is ie dan hoofdstuk 5! 

---------------------------------------------------------------------------------------

Een week later

Het was heerlijk in Turkije. En papa vond de kinderen prachtig. Er word nu een zwembad in de tuin gebouwd, ik ben benieuwd hoe het word. Rosalina is bijna jarig. We willen een groot feest geven met al haar vriendinnetjes. En Jake en ik hebben als cadeau, een reuze Barbie huis die bijna haar hele muur in beslag neemt. Volgens mij vind ze dat wel een heel leuk cadeau. Het is nu 13 maart dus het is morgen al. We hadden bedacht dat we ’s avonds de Barbie huis in haar kamer zouden bouwen maar waar gaat ze dan slapen? Misschien bij ons? Want ze wil altijd tussen ons slapen dus nu kan dat. Dat is dan ook weer geregeld. Ik liep naar beneden. Rosalina? Ja mammie. Schat je mag vanavond bij ons slapen. Yeeeh! Dat is leuk! Ze stond op en knuffelde me. Ik had eten klaar gemaakt, gebakken vis met aardappel puree met wortels en doperwten. Na dat we dat op hadden ging ik Rosalina douchen, daarna deed ik haar in (ons) bed. En gingen wij aan de slag met het Barbie huisje.

De volgende dag

Ik voelde dat Rosalina uit bed stapte en naar haar kamer ging. Aaaaaaah!!! Mama! Er staat een Barbie huis in mijn kamer! Ik stapte uit bed en liep naar haar toe. Mooi he. Die heb je van papa en mij gekregen. Dank je wel. Mama en papa! Ze pakte meteen haar doos met Barbie spullen en begon het huisje in te richten. Jake en ik gingen naar beneden om de kaarsjes op de taart aan te steken. Ze mocht voor een keertje taart als ontbijt. Rosalie kwam naar beneden, en we begonnen meteen te zingen. Happy birthday to you! Happy birthdaaaay too youu! Happy birthday to Rosalina! Happy birthday too youuu!  Ze begon te lachen. Mama, mag ik taart als ontbijt? Ja schat, daar hadden we al aan gedacht. Ik pakte een mes en sneed de taart aan. Gefeliciteerd schat zei ik terwijl ik haar een  taart puntje gaf. Toen ze haar taart puntje op had ging ik samen met haar naar boven. Ik keek in haar kleren kast en haalde er een donker blauwe maillot uit en een roze rok met een donkerblauw shirt en een donker spijkerjasje. Haar haar liet ik los, ik pakte alleen 2 plukjes van haar pony en maakte die vast aan de achterkant. We liepen weer naar beneden, we pakte haar schooltas die Jake had klaar gemaakt. En ze deed haar jas en schoenen aan. En we gingen weg.

Op kantoor

Ik zat op kantoor van mijn Starbucks koffie te drinken. Ik zat te denken of ik kans had om vennoot te worden. Er is een jaarlijkse ‘’verkiezing’’ om het maar zo te noemen. En dan word er telkens een vennoot gekozen. Ik heb wel zin in een hogere functie. Ik had nog een hele stapel papieren die ik moest na kijken. En ik had een mail gekregen. Of ze mij als advocaat mochten in huren. Ik had natuurlijk terug gemaild dat dat absoluut kon. Mijn baas kwam binnen en gaf mij nog een stapel. Waarom geef je alles aan mij? Nou omdat ik het van jou altijd netjes afgewerkt krijg en de andere doen het niet goed. Het was tegelijk een compliment en een hele stapel nieuw stom werk. Maar ja, tot dat je niet hoger staat. Moet je dit werk wel doen. Maar ooit word ik vennoot en dan mag ik ook stapels werk uitdelen aan lagere functies. En ik begon te grijnzen om de gedachte. Het was 14:00 uur en ik mag om 15:00 uur verder thuis werken. Omdat het toch alleen maar laptop werk is. En om 14:30 is er een vergadering. Dus ik had nog een half uur om stevig door te werken, en de stapel zo leeg mogelijk te maken. Het ging allemaal over het geld die we hadden verdient, door de cliënten. Dat was echt heel veel. Nu ik er zo over na denk. Zijn wij best wel beroemd in Londen. En niet iedereen hier is afgestudeerd aan Cambridge, dus ik heb ook een grote kans om vennoot te worden. Na stevig doorwerken was het al 15:30 geworden. Mijn baas kwam mij ophalen, en we liepen samen naar de vergaderzaal. We liepen naar binnen en ik zag alleen maar een paar vennoten zitten. Huh? Waar is iedereen, vroeg ik.  O ja we hebben het je niet verteld, we wouden over jou functie hier hebben, toen hij aan het vertellen was gingen we er bij zitten. Wij vinden dat iemand die aan een goed universiteit is afgestudeerd, niet zo’n kleine functie hier kan hebben. Dus wij hebben besloten dat we dit jaar geen ‘’verkiezingen’’ gaan houden maar gewoon jou de baan gaan geven. Ik keek hem met open mond aan. Dus u bedoeld dat ik nu vennoot ben? Nou.. wij wouden daar dus over vergaderen, of jij daar mee eens bent. Ik was sprakeloos. Eeuuhmm… hij onderbrak me en begon weer te praten. Ik heb het gevoel dat jij dit te weinig vind. ik kan je ook vennoot en afdelingsleidster maken. Ik keek hem weer met open mond aan. Nog te weinig? Vroeg hij weer. Nee! Nee! Ik ben hartstikke blij! Dank u wel.