( BU HİKAYEDE HERŞEY HAYAL ÜRÜNÜDÜR! )
Alarm beni o gür sesiyle yataktan uyandırmıştı. Annem ordan '' Sandy! '' diye bağırırken nasıl uyuyabilirdim ki? Sanki yetim bir kız gibiyim, küçük kardeşim Austin her gün olduğu gibi sofrada ki herşeyi yemeğe çalışıyordu. Annem:
- '' Kızım çok uyudun bugün. Böyle devam edersen yeni okulunu geç kalacaksın.. ''
- '' Ne! Yeni okul mu? Buda nerden çıktı?
- '' Sana yeni okul baktık. ''
- '' Ben okulumdan gayet memnundum. Bana sormadan böyle bir şey yapamazdınız! ''
Odama koştum kapıyı '' ÇAT! '' diye üzerlerine kapattım, ağlamaya başladım. Arkadaşlarımdan ayrılmak çok zordu. Hele Elsa.... En iyi kız arkadaşım dı. Ama nasıl olsa dostluğumuz gitmeyecekti. Annem kapıyı sertle açtı ve bana bağırmaya başladı. Ben 17 yaşında bir kızım nasıl olurda kendi kararlarımı kendim veremem? Benim de bir kaç tane haklarım olmalı. Sanki yapayalnız gibi hissediyorum neden ama?..
Benim hergün kendi kararlarımı kendim vermem gerekir. Okula geç kalıyordum hemen üstümü giyip eski okuluma doğru yürümeye başladım. Tam giriyordum ki biri beni durdurdu. '' Sen bu okula ait değilsin! '' Hemen düşünmeye başladım. '' Noluyor? '' dedim. Hemen aklıma geldi bu okul benim okulum değildi. Ne kadar salaktım.. Kesin geç kalmıştım. Okula gittiğimde çoktan 2. dersdelerdi, çok şaşırmıştım annem bunun hakkında birşey söylemedi ki bana?! Öğretmen bana kızdı ve dedi ki:
- Bu okula saat 8.00 da geleceğini bilmiyor musun? ''
- İngiltere'nin en populer okulu burası mı? '' diye düşündüm.
- Hemen bir yere geç ve otur! Yenisin diye sesimi çıkarmadın ona göre. ''
Boş bir yer buldum ve oturdum. Yabancı bir yer gibi 4 duvarın her yerine baka kaldım. Sanki bir boşlukta idim. Bütün herkes bana bakıyordu. Teneffüs çalmıştı herkes dışarı fırladı. Birden biri geldi ve sordu:
- Merhaba, burda yabancısın adın nedir?
- Sandy.
- Bende Lisa.
- Memnun oldum çok güzel ismin varmış.
- Sağ ol seninde.
İyi bir kıza benziyordu. İçimden dost olmak gelmişti.. Ama utandığım için biraz çekinmiştim yanımda da kimse yoktu. Beni umursamıyorlar herhalde. Ben herşeyi doğru yapmaya çalışırken herkes üstüme geliyordu. Bu beni kızdırmıştı, hemde çok... Kendimi küçük bir toz gibi hissettim bir an. Ama çekingen olmamalıydım yırtık olmalıydım. Utangaçtan ne olur ki?..
