"Ang galing talaga nyang kumanta" sabi ko habang nakikinig sa kanta nya.
Nakakamiss yung mga panahon na, pinapanuod ko sya ng live na kumakanta. Tas minsan pinapakinggan namin sa bahay yung kanta nya habang hawak nya yung kamay ko.
Naalala ko pa dati nung 1st year college kami. Una ko syang narinig kumanta sa school. Naaliw ako sa mga kanta nya. Hanggang sa naging close kami. Nung 3rd year college, habang nagpeperform sya, bigla nya kong tinawag at inalok ako kung pwedeng maging kami. Im so happy that day.
Araw araw akong pumupunta at nanonood sa mga performance nya. Minsan umaabsent pa ako sa trabaho para lang mapanood ko yung performance nya. That's how i love him. I love him, more than myself and everyone else
But one day, bigla nya kong hiniwalayan for unacceptable reason. Hindi ko alam kung saan ako nagkulang sa kanya. I loved him so much. And it hurts so much too.
After we broke up, may natutunan akong lesson. Dapat, hindi ko sya minahal ng sobra sobra at nagtira ng pagmamahal sa sarili ko. Kasi sa huli, ako din yung masasaktan ng sobra sobra.
But the memories we spend together is still in my mind and in my heart. Hindi mawawala yun. He became a part of my life also. Even is I didn't like it, i have to accept it. Cause that's what I have to do.
Im happy with my life now. Im a doctor now. Siguro kung hindi nya ako hiniwalayan, hindi ako magiging doctor. I thanked him a lot.
Now, im just his FANGIRL
~•~•~•~•~•~•
/Lisa Pokpak Kateuchy/
Miss you na prenny!!!
~Janggg14
