Loving a pervert (On-going)

Chapter 42 ~ Ready?

Sera's POV

"Sorry I need to go." Sabi ni Elle.

Ako naiwang tulala at umiiyak sa lamesa.

"Sera?" Tila tumaas ang mga balahibo ko ng marinig ko ang boses na yun.

"A-amien.." Simula kasi nung pumupunta si Lewis sa bahay ay hindi ko na siya pinapapunta doon dahil baka masaktan lang siya. Hindi ko na rin siya masyadong nakakausap. Minsan kapag nagyayaya siyang lumabas ay tinatanggihan ko.

He's been good since the day that I met him. Siguro nga siya ang ideal boyfriend and husband ng ibang babae, pero hindi ko kayang isukli ang pagmamahal na nilalaan niya saakin. Sinagot ko siya pero wala.. dumating si Lewis.. Lalong nagulo.

Paano ko sasabihin sa kanya ang lahat? Alam kong masasaktan siya..

"Sera I'm talking to you. Why are crying?" Bumalik lang ako sa katinuan ng hawakan niya ako sa balikat ko.

"What? Do you have a problem? Ang twins?"

Hindi ko na napigilan pero napatayo ako at napatakbo. Ang hirap ng desisyon ko. Bakit ba kailangan na lang may hahadlang palagi? Ang hirap..

Inayos ko ang sarili ko para bumalik ulit sa kompanya. Sorry Amien...

"Where have you been?" Napahinto ako ng pagpindot dito sa elevator ng marinig ko ang boses na yun.

''Wala kang pake." Sagot ko.

Nagulat ako dahil sa pagyakap saakin ni Lewis.

"I love you." He said then he kiss my neck. Shit.. I'm starting to like what he's doing..

Nang marinig kong tumunog ang elevator ay kaagad akong kumalas. Kita ko ang pagkabitin niya.

Kailangan ko munang umiwas dahil may problema pa akong dapat ayusin.

Bigla kong naalala ang twins. "Nasaan ang twins? Sinong nagbabantay sa kanila?"

"Elle."

Nakahinga naman ako ng maluwag. Kahit papaano pinagaan din niya ang loob ko.

Handa muna akong patawarin si lewis pero hindi muna ngayon. Kailangan ko munang sabihin kay Amien ang totoo dahil siya ang unang masasaktan kapag nalaman niya ang totoo.

Diniall ko ang number ni Amien.

[Sera... What happened? Where are you?] Rinig ko ang pag-aalala niya sa kabilang linya.

"I'm okay don't worry... B-bukas magkita tayo sa coffee shop. Sa kanina nung nagkita tayo."

[Is there something wrong? Bakit ka biglang tumakbo?] Nakonsensya ako sa ginawa ko sa kanya.

"I need to go. See you tomorrow."

Sabi ko at pinatay na ang tawag.

"Who's that?"

"Ay pokemon!" Lengya naman oh! Magsalita ba naman sa tenga ko. Edi nagulat ako at the same time nakiliti ako. Psh.

"Pffft." Mukhang tatawa pa ang baliw.

"Si Amien." Cold na sabi ko.

Bigla namang sumeryoso ang itsura niya. Kala mo ah.

Naramdaman ko ang pagyakap niya saakin. Hindi ko maitatangging namiss ko 'to at gustong gusto ko 'to.

"Please baby... Forgive me." Sabi niya at iniharap ako sa kanya.

Lumapit siya hanggang sa ilang inches na lang ang pagitan ng mukha namin. Sa isang iglap ay naramdaman kong hinahalikan na niya ako at tumutugon na ako.

Handa na ba talaga ako? Second chances? Huli na 'to. Ipapangako ko na huli na 'to. Kapag sinaktan niya pa ulit ako, hinding hindi ko na siya mapapatawad.

Naramdaman ko ang paggala ng kamay niya sa iba't ibang parte ng katawan ko. Palalim ng palalim ang halik namin sa isa't isa.

Mariin ko siyang itinulak para kumalas muna. "Please... I miss this. I love you." Nakita ko ang mga luhang tumulo galing sa mga mata niya.

--^

A/N: Malapit na ang ending.. So iyun.. Sorry kung natagalan ang update ^-^ Mianhe :*