Satırların arasındaki boşlukatayım...
Ufku olmayan karanlık girdapların tamda ortasında...
Kalbimin tam ortası hüzüngâh kaplamış.
Tıpkı deneme için yıpranmış kağıtlar gibi.
Kurşun kalem ile yazdıkça karalanan,
Karalandıkça silinen,
Silindikçe üzerine tekrar ve tekrar yazılıp karalanması gibi...
Sonra mı?
İşlerini gördükten sonra buruşturulup çöpe atılması...
Bâtın-ı kalbimdeki hüznü daha nasıl anlatabilirim ki?
ش ق
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EZMEL ✔
Poesíaacı çekmek, savt, ses sada Ne şiir tadında, Ne söz tadında, Ne söyleşi tadında, Nede yazı tadında. Ortaya karışık... :)
