Ολιγαρχία ,Σπάρτη ,Πόνος ( ΛΥΣΑΜΕΝΗΣ ) (Λύσανδρος Χ Θηραμένης Φανφικ)

ξσξδ

Ο Λύσανδρος δεν θυμόταν τίποτε άλλο από χτες.

Στον ύπνο του είδε πάλι τον Θηραμένη . Πιο συγκεκριμένα την δίκη του .

Ήταν απαίσια .

Είδε τον Κριτία να τον περνάει μεχρι το δικαστήριο . Τον κατηγόρησε ,τον είπε κοθορνο.

Μόλις μίλησε όμως ο Θηραμένης μάγεψε τους βουλευτές με τον ωραιο λόγο του .

Όλα έδειχναν καλά , θα την γλίτωνε .

Μετά όμως ,ο Κριτίας έφερε στο δικαστήριο , κάτι μαχαιροβγάλτες .

Απείλησε ολόκληρη την βουλή ότι αν δεν γίνει αυτό που θέλει θα τους σκοτώσει όλους.

Ο Θηραμένης δεν είχε ελπίδες ,κάνεις δεν τόλμησε να πάει αντίθετα στην θέληση του κωλοπαιδου .

Ο Θηραμένης έγινε ικέτης στον βωμό της εστίας .

Η θεά Εστία προστάτευε τον οίκο (οίκο και οικογένεια) .

Όταν κάποιος ικετεύει , κάνεις δεν έχει τον δικαίωμα να τον ενοχλήσει .

Κι όμως , ακόμα και αφού έκανε την τελευταία του προσπάθεια ο Θηραμένης ,να πείσει κάποιον να τον σώσει , κανεις δεν κουνήθηκε .

Ο Λύσανδρος είχε νευριάσει στον ύπνο του. Αν ήταν όλοι οι δικαστές καλοί και αγαθοί (ωραίοι και γενναίοι ), όπως τους αποκάλεσε ειρωνικά ο Θηραμένης χωρίς να πει no homo , αυτό σήμαινε κάτι . Δεν θα πω τι , δεν είναι η θέση μου.

Αν ήταν ετσι ,και οι δικαστές ήταν γενναίοι την στιγμή που είδαν το αστυνομικό σώμα ,τους ένδεκα ,και τον Σατυρο (μπλιαχ σάτυρος ) ,να σπρώχνουν τον Θηραμένη από τον βωμό , κάποιος θα έκανε κάτι. Αυτό ήταν αγένεια προς τους θεούς και ασέβεια στον ικέτη . Ήταν έγκλημα .

Και πάλι κανείς δεν κουνήθηκε .

Τον έσυραν στην καταδίκη του . Ο Θηραμένης έκλαιγε και φώναζε . Αποκαλούσε θεούς και ανθρώπους για να δουν την αδικία που γινόταν .

Ο σάτυρος τον βαρέθηκε . Του είπε να σκάσει αλλιώς θα κλάψει πίκρα.

"Κι αν σωπάσω άραγε ,δεν θα κλαψω πικρα?" Εσκουξε ο Θηραμένης .( Αυτό δεν ξέρω αν είναι αλήθεια , έτσι λέει άκουσε ο Ξενοφών )

Το κώνειο ήταν τόσο πικρό , που το σερβιραν μέσα σε μια κούπα γλυκό κρασί .

Τον κέρασαν το ποτάκι του. Εεε

"Κριτία τουτ' έστω τω καλω "

Ο Λύσανδρος ξύπνησε απότομα .

Άρχισε να κλαιει