Im standing in my room again. Just in front of the window. Hindi ko man makita nararamdaman ko paman din ang ihip ng hangin sa mukha ko. 10 years nadin ang nakalipas and 10 years na rin akong bulag. Nasanay na ko kahit nung una ang hirap. Ang hirap na hindi mo na makikita ang mundo, hindi ka na makakagalaw at makakapunta sa mga lugar na gusto mong puntahan at ang pinakamahirap ay yung di mo na makikita yung mga taong mahal na mahal mo. Nakalulungkot mang isipin pero nanditi nato eh. Hayy. Sana makakita na ako muli. Yan lang ang tanging hiling ko. Sana makita pa kita...
"Madam Alex pinapatawag na po kayo ng daddy nyo" pagtawag sakin ni John.
" I'll be there in a minute John" at nagsimula na akong maglakad. Nung natapat na ako sa pinto huminto ako " John, hindi mo na kailangan pang alalayan at hintayan ako dito. Naging bulag na ako sa matagal na panahon at kabisado ko na ang bahay nato. Bulag lang ako pero nakakaramdam parin ako no" at ngumiti ako sakanya.
" Pasensya na ho maam Alex. Ayoko ko lang po kayong masaktan sa pagbaba nyo" naiiyak na naman ako. Yung mga maliliit na pangyayari na tila ba nagpapaalala sakin sa pagkabulag ko. Ayokong binibigyan ng atensyon na para bang mamatay na ako. Gusto ko lang yung normal na buhay kahit hindi naman hindi normal tong sakin.
Pagkababa ko ay naramdaman ko ng naka upo si daddy sa unahan ng lamesa.
"Good morning daddy!" bati ko sakanya.
" Good morning anak. Kain kana at may sasabihin ako sayo pagkatapos"
Kumain na ako ng luto ni manang. Wala paring makakatalo sa timpla nya. At napangi nalang ako.
" What is that your gonna tell me dad?" tanong ko kay dad
"Well I have been thinking if you want learn to play the piano. Like how your mom plays it" bakas sa boses nya kung gaano nya kamiss si mom. At di parin mawala sa ala ala ko ang pagsagip sakin ni mom nung naaksidente kami. The last time I saw the most beautiful woman in the earth. The time kung saan nabulag ako.
" Do you really want me to dad?" gusto ko rin syang pasayahin. After all these years sinubsob nya ang sarili nya sa trabaho.
"Or course naman Alex. I'll send you your piano teacher next week. Teacher din sya nung mom mo nung araw"
"Okay dad" at nauna na akong umalis sa kanya. At heto nanaman ako. Nasa kwarto ko na naman at humihiga.
Sana magawabko ng tama yang pagpiano. Sana kaya kong pasayahin si dad ulet. Sana......
