First Time In Love

|1|

"Έλα κόψε τις μαλακίες" Είπα στον Γιώργο καθώς ξεκίνησε πάλι με τα δικά του.

Ο Γιώργος είναι παιδί στην ηλικία μου που με θέλει 3 χρόνια περίπου.

Του έχω εξηγήσει την κατάσταση.

Ναι τον αγαπάω.

Φιλικά...

"Οκ σταματάω " απαντάει και σηκώνει τα χέρια ψηλά σαν να παραδίνεται.

Γυρνάω πάλι στην κολλητή μου την Μαρία.

Την ξέρω 3 χρόνια.

Κάνουμε παρέα τα 2.

Είμαστε κολλητές 1,5 χρόνο.

Και όμως νιώθω σαν να την ξέρω από πάντα.

Ναι μαθαίνω πράγματα για αυτήν συνέχεια.

Όπως και αυτή για εμένα άλλωστε.

Ξεκινήσαμε να κουτσομπουλεύουμε αλλά ως συνήθως κάποιος μας διέκοψε.

Όχι ο Γιώργος.

Ένα ψηλό αγόρι με καστανά μαλλιά κάθετε στην κενή καρέκλα δίπλα της.

Χαιρετιούντε.

"Γεια " απευθύνεται σε εμένα και τον Γιώργο.

"Γεια σου" απαντάω κοιτάζοντας τον στα μάτια.

Είναι ωραίος.

Ξεκίνησαν να μιλάνε με τον Γιώργο για διάφορα.

Κάποια στιγμή σηκώνετε.

"Έρχομαι" πάει σε ένα διπλανό τραπέζι και χαιρετάει κάποιους.

"Ποιος είναι αυτός;" ρωτάω απευθείας την Μαρία.

"Βαλεριανό τον λένε ρε. Τον γνώρισα πριν δύο-τρεις μήνες το καλοκαίρι μέσω της Δήμητρας που είναι φίλοι." Α καλά αν είναι φίλοι με την Δήμητρα...

"Γύρισα " Ξαναβολεύτεικε στην καρέκλα και η κουβέντα το έφερε στις πρώην του.

"Τέλος πάντων τα είχα και με μια 22χρονη" Μπαρδόν;

"Συγγνώμη πόσο είπες ότι είσαι?" Μαλακά φαίνεται 19-20 αλλά είπε πάει ακόμα σχολείο.

"17,5 πάω 3η λυκείου βρε" καλά πλάκα μας κάνει?

"Και τα είχες με 22χρονη?" Θα πήγανε μέσα η καημένη.

"Ναι γιατί δεν φαίνεται ότι είμαι μικρός.  Είχα και το μούσι τότε. " βγάζει το κινητό του και μας δείχνει μια φωτογραφία που ήταν με το μούσι.

Πολυυυυυυ ωραίος πάντως.

Και ελεύθερος...

Αλλά εγώ όχι.

Ουψ.

Μετά ξεκίνησε να μας μιλάει για τις παλιές σκοτεινές μέρες της δουλειάς του.

Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες...

Μόνο ότι ήταν μια οργάνωση και περιελάμβανε όπλα.

Τέλος.

"Αγάπη πήγε 10 πρέπει να πάμε στο μαγαζί " η Μαρία μου δείχνει την ώρα.

"Οκ τώρα. Αα μια τελευταία ερώτηση." Λέω στον Βαλεριανό.

"Το insta σου?" Δεν ξέρω πώς βρήκα το θάρρος να τον ρωτήσω πραγματικά.

Του δίνει το κινητό μου και μου δείχνει το profile του.

Follow :).

Ο Βαλεριανός και η Μαρία αγκαλιάζοντε, ο Γιώργος του δίνει το χέρι του και εγώ απλά τον χαιρέτησα.

"Αγάπη πάμε λίγο από το Play μήπως είναι εκεί ο Νίκος?" Λέω στην Μαρία γιατί δεν τον έχω δει σήμερα.

Μπαίνουμε στο μαγαζί το οποίο είναι γεμάτο με καμένους στους υπολογιστές.

Δεν τον βρίσκουμε.

"Δεν πειράζει θα τον δω στο σχολείο." Φύγαμε.

Στον δρόμο μιλάγαμε για αυτά που μας έλεγε ο Βαλεριανός.

Μου έκανε πολύ εντύπωση και δεν ξέρω γιατί.

Αφού φτάσαμε στο μαγαζί της Μαρίας την αγκάλιασα για κάνα 5λεπτο για καληνύχτα και ο Γιώργος προσφέρθηκε να με πάει μέχρι το σπίτι μου.

Ο δρόμος από εκεί γενικότερα αν και κεντρικός δεν έχει κίνηση τέτοιες ώρες. Είναι κάποια σπίτια μόνο. Δεν έχει μαγαζιά.

"Ευχαριστώ θα τα πούμε αύριο " τον αγκάλιασα και τον είδα να φεύγει.

Μπήκα στην πολυκατοικία και καθώς περίμενα το ανσασέρ (άσχετο το ότι μένω στον 1ο) σκεφτόμουν τα σημερινά.

Ο Νίκος πάλι δεν μου έδινε σημασία στο σχολείο.

Δεν έρχετε να μου μιλήσει.

Όταν με βλέπει πριν την προσευχή με αγκαλιάζει αλλά αυτό.

Εγώ πραγματικά θα πήγανα αλλά είναι πάντα περικυκλωμένος από τους φίλους του και ντρέπομαι...

Τουλάχιστον αυτός ξέρει τα κορίτσια...

Μπαίνω σπίτι και το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να χαϊδέψω το σκυλάκι μου.

Τον λένε Μίκυ, είναι 6 και είναι μικρόσωμο.

Είναι ότι καλύτερο.

Το θέμα είναι ότι δεν σε αφήνει να πάθεις κατάθλιψη με την ησυχία σου.

Πάντα όταν με βλέπει sad έρχετε και με γλύφει.

Βγάζω παπούτσια, βάζω πιτζάμες και μπαίνω insta.

Ασυναίσθητα μπαίνω στο προφίλ του.

Μαλάκα είναι ωραίος.

Βάζω ακουστικά και μιλάω με διάφορα άτομα.

Την κολλητή μου,το αγόρι της, την αδελφή μου και έστειλα και καληνύχτα στον Νίκο.

Μετά με πήρε ο ύπνος.

🚫🚫🚫🚫🚫🚫🚫🚫🚫🚫🚫🚫🚫🚫🚫🚫🚫