''ARKANA BAK''

                                             BÖLÜM 1

  Bir yaz  günüydü her şey çok güzeldi sıcacık havanın muhteşem güneşi yüzüme vuruyordu ve bu güzel günde de bir geziye gitmemek olmazdı tabii. O gün sınıfça kampa gidecektik ve yaklaşık 3-4 gün orada kalacaktık herkes hazırlıklarını yapmıştı

   Ben; uyku tulumu, yetecek kadar yiyecek-içecek ve biraz temiz
kıyafetler aldım ve bir çantaya koydum.

  Okula vardığımda fazla geç kalmamıştım fakat herkes otobüsün yanında  sıraya girmişlerdi tabi öğretmenden biraz azar işittim fakat sonunda o otobüse bindim.

  Yolculuk güzel gidiyordu. Arkadaşlarım otobüs şoföründen müzik açmasını istemişti ve şarkı açılınca fazla bağırmadan müziğe eşlik ettiler. Ben ise koltukta sessizce oturuyordum ve hemen kamp alanına varmak istiyordum.

  Az sonra kamp alanına vardık ve öğretmen bize "Evet çocuklar sonunda kamp alanına vardık. Şimdi herkez takım halinde çadırılarını kursunlar." dedi. Herkez önceden takımlarını kurmuştu.
 
  Biz de kankalarımla birlikte çadırımızı kurduk. Akşama kadar öğretmen ile kamp alanında tur attık. Kamp alanımız ormanın içindeydi ve ürkütücü gözüküyordu. Herneyse akşam oldu ve kamp alanımıza gittik. Zaten yaz mevsimi olduğundan fazla üşümedik ama yine de akşam olunca, rüzgar hafiften estiğinde çok az üşüdük ve ateş yakıp, ateşin etrafında oturduk. Ve biraz sohbet ettik tam o sırada öğretmenimiz bize süpriz yaparak
Marsmello getirmiş. Ateşle pişirip yedik.

   Sonra saatin geç olduğunu fark edip, çadırlara gittik uyku tulumlarımızı hazırladık. Uyumadan önce kankalarımdan biri  "Mâdem gece oldu ve ormandayız birbirimize korku hikayeleri anlatalım" dedi. Ben "Şu an saat çok geç ben uyumak istiyorum."
Dedim ve kankam "Yapma bu sadece bir hikaye neden korkuyorsun?" Dedikten sonra her ne kadar "korkmuyorum" desemde gülerek "korkak" diyerek dalga geçiyorlardı.

   Ben "Lanet Olası şu hikayelerinizi anlatın ben dinlemiyorum"
Dedim. Ve uyudum sonra saatler geçtikten sonra büyük bir uğultu ve bağırışmadan dolayı uyandım sadece ben değil, kamptaki herkes uyanmıştı. Ve uyanınca benim yattığım kampta olan kankalarım yoktu.

    Onların haricinde herkes oradaydi. Ağlayarak "Lanet Olsun! Bu lanet kampa neden geldik?!" Diyordum. Çevremdekiler olayı şaşkınlıkla anlamaya çalışarak beni teselli etmeye çalışıyorlardı.

     Peki ama benim olduğum çadırda olan kankalarım ortadan kayboldu da  neden ben kaybolmadım?

    Öğretmenimizle birlikte elimizdeki fenerlerle onları aradık etraf çok fazla karanlıktı. Titreyen ellerimle tuttuğum fenerin bi anda pili bitiverdi. Neyseki arkadaşlarımın fenerleri vardı fakat pilleri azalmaya başladığında geri dönmekten başka çaremiz yoktu. Öğretmenimiz "Çocuklar şimdi dönmeliyiz yarın güneş çıkınca ararız" dedi. Ve mecburen dönmeliydik.

     Geri döndük ve ben ağlayarak ve titreyerek çadıra geçtim ağlaya ağlaya uyumuşum. Ve 1,5 saat kadar sonra kulağıma bi ses geldi. "ARKANA BAK!" hemen ilkinerek uyandım. Ve hiç kimse yoktu. Hava daha aydınlanmamıştı ondan sonra uyuyamadım ve çadırda hava aydınlanasıya kadar oturdum.

      Hava aydınlanınca yola çıktık her yer çok karışıktı. Ve ayrılmadan bulamazdık o yüzden herkes farklı yollara ayrıldı.
Ben biraz karışık yoldan gitmiştim saatlerce aradık. Hiç kimse bulamamıştı tam umudumuzu kaybedip döneceken yine aynı ses fakat bu sefer benim kulağıma değil de bağırarak söylüyordu;

-ARKANA BAK..!

     Herkes çok korkmuştu fakat bu kimdi?

Sınıfımdaki bazı kızlar çığlık atıyordu tam arkamıza döndük ki
Bi baktık daha demin ki çığlık atan kızlar ortadan kayboldu.

      ...

~Devamı 2. Bölümde!~

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

    Bu hikayenin devamı gelsin mi?

  

Devamının gelmesini istiyorsanız takip edebilirsiniz!

Sizleri seviyorum ♡

Eğer bir hatam varsa Özür Dilerim

❤❤❤❤❤