''ARKANA BAK''

BÖLÜM 2

Hepimiz korkarak oradan uzaklaştık. Acaba bu varlık yada
Varlıklar korkanın zihnini okuyup da mı kaçırıyor insanları?
Yoksa bu bir tesadüf mü?

Kamp alanına vardıktan sonra öğretmenimiz "Çocuklar hemen buradan gitmeliyiz." dedi. Arkadaşlarımdan birisi öğretmenimize "Öğretmenim kaybolan arkadaşlarımız ne olacak?"
dedi. Öğretmenimiz net bir tavırla "Yapacak bir şey yok!" dedi.
O sırada ağlayarak öğretmenime karşı çıkıp:

- "Ben onları bulmadan geri dönmeyeceğim ve onları bulacağım." dedim.

O sırada öğretmen bana tam kızacağı anda "Kulağımda bir fısıltı, -ARKANA BAK!" O an bağırarak, kulağımı kapatarak yere çömeldim herkes telaşla etrafıma toplandı, ne olduğunu sordular ben ise onlara "Kulağıma yine aynı ses fakat bu sefer kızgın bir tavırla -ARKANA BAK! dedi." O kulağıma fısıldayan şey neydi?

Kendimi ŞİZOFREN gibi hissettim. Öğretmenimiz "Pekala 1 şans daha veriyorum, gidip arkadaşlarınızı arayalım." dedi.
O an yüzümde kısa bir süreliğine de olsa, tatlı bir gülümseme oluştu. Ve hemen arkadaşlarımı ve kankalarımı aramaya başladık.

Çok değil biraz yürüdükten sonra arkadaşlarımdan birisi
Çığlık atan kızları ağaçta asılı olarak buldu. Hepimiz korkarak oraya toplandık ve yetişememiştik çoktan ölmüşlerdi. (Kafaları kopmuştu). Etrafta çok ağır bir koku vardı. Ben ağladım çünkü arkadaşlarım ölmüşse, kankalarımda ölmüş olabilirdi...

Perişan olmuştum, dünyam başıma yıkılmıştı sanki. Sonra kamp alanına döndük, ve çadıra girip bağıra bağıra ağladım. Öğretmenimiz üzülerek yanıma geldi ve "Gitmek ister misin?"
dedi. Bende başka çarem olmadığından başımı evet anlamında salladım. Öğretmenimiz otobüs şoförünü arayıp, gelmesini istedi.
Ve ardından;

-"Çocuklar toplanın, gideceğiz." dedi.

Herkes toplandı ve gitmek için hazırdık. Otobüs şoförü geldi ve yola çıktık. Gelirken güle oynaya gelen arkadaşlarım şimdi yüzlerini somurtup gidiyorlardı. Giderken kulağıma yine bir fısıltı geldi: "ARKANA BAK" Hemen hızlıca yerimden hoplayarak titredim. Okula geldik ve velilerimiz bizi okulun önünde bekliyordu. Babam gelmişti tabi annem yıllar önce öldüğünden dolayı annemin gelmesini beklemiyordum zaten.

Eve geldiğimizde babam gezimizin nasıl geçtiğini sordu. Babama yalan söylememek istedim ve "Berbat geçti!" deyip, koşarak odama gittim. Sıcacık yatağımın içine girdim ve gözümden akan yaşları fark ettim. Az sonra merdivenden çıkan ayak seslerini duydum ve az sonra kapı açıldı gelen babamdı.
Hemen yatağımın üstüne oturdu ve yorganı açtı ve gezimin neden kötü geçtiğini sordu. Olanları anlattığımda sanki birşeyler biliyormuş gibi baktı bana.

Şaşırmıştım ve aynı zamanda bu kulağıma fısıldayan ses kimden geliyordu? diye merak ediyordum. Uzun süre bir sessizlik oldu ve ardından babam, kızım sana bir şey anlatacağım fakat asla korkma tamam mı? Diye sordu söz veremezdim ama o an ağzımdan "tamam" kelimesi çıkıverdi. Ve babamın anlattıkları beni şok etti
...

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

DEVAMI 3. BÖLÜMDE!

DEVAMININ GELMESİ İÇİN OY VERİP, TAKİP EDEBİLİRSİNİZ!

SİZLERİ SEVİYORUM ❤

EĞER BİR HATAM VARSA ÖZÜR DİLERİM...