Hanggang Sa Mahulog Ka
All I can think about right now is "ways to kill my self",i'm a suicidal,depressed person. Yes,no one notices.
Di ko alam kung nasaan ako. Kanina pa ako nag lalakad,di alam kung anong daan ang nilalakad May nakita akong abandoned house,open naman yung gate kaya naisipan kong pumasok. I went to the 4th floor.
Tears are running down thru my cheeks."I wanna end my self" goodbye.
Naka talikod ako,handang mahulog mula sa ika apat na palapag pababa sa gate na may patusok para siguradong patay.
5.....
4....
3...
2..
1
"Huwaaaaaaag!" sigaw ng isang lalaki sa di ko alam kung saan galing. Hinanap ko kung nasaan yung lalaking sumigaw. Then I found him staring at me angrily from Bumaba ako para malapitan siya
"Bakit mo ginawa yon?!"
"Who cares? Nobody"
"Hindi solusyon ang pag papakamatay para mawala ang sakit at kalungkutan na nararamdaman. Nandyan ang pamilya natin---" di ko sya pinatapos
"pamilya natin na dina down din tayo. Yeah nandyan nga sila" I smiled bitterly
"Di mo ko pinatapos -.-"
"Then,Go! Continue"
"Pamilya natin na kahit dina down tayo ay pinapahalagahan at minamahal pa rin tayo. Mga kaklase na kahit ang iba ang plastik lang pero pinapasaya din tayo"
He's right. Dapat hindi ko na ituloy ang pag papakamatay"Thank you sa advice. I badly need it"
"Huh? Pinag sasabi mo?"
"Patay na sana ako kung hindi mo ako pinigilan"
"You're wrong. You're already dead" wait...What?!
"Huli na ako nang dating. Nahulog ka na agad nang sumigaw ako"
I turned around if he's saying the truth,and he is. I saw my body naka tusok sa gate covered with blood. I remember it now. Nag bilang ako mula 5 pababa sa 1 at dun na ako nagpa hulog pero tinigan ko muna yung kausap ko ngayon bago ako tuluyang mahulog
"Bakit nakaka usap at nakikita mo ako?" tanong ko sakaniya
"I have my third eye opened"he turn around and walk away...he stopped
"Sinayang mo ang buhay na binigay sayo ng panginoon" he muttered those words and left.------
------------------------------
