Sessiz Çığlık

BÖLÜM 1

Başrol kızımız:☝🏻
Küf kokusuyla harmanlanmış çürük vişne kokusu doluyordu burnuma. Gözlerimi araladım. Loş bir ışık haricinde zifiri bir karanlık vardı. Doğrulmak isterken belimin ne kadar ağrıdığını fark ettim. Bütün eklemlerim parçalanmışçasına ağrıyordu. Tanrı'm, neredeydim ben?

Etrafa bakındım. Pencerenin kirden gözükmeyen camlarının ardından vuran güneş ışığı davetsiz bir misafirmişçesine ihtiyatla girmişti. Ellerimin bağlı olduğunu hissediyordum. Bu sefer kendimi biraz daha zorlayıp doğrulmaya çalıştım. En azından yarı oturur pozisyona gelmiştim. Yaşadığım anın bilinmezliğiyle dolan kalbim, karaya çıkmaya mahküm edilmiş bir balık gibi çırpınıyordu. Ağzımdaki bez parçasını tükürdüm. Dolan gözlerimle tekrar çevremi yokladım ama tek başımaydım bu odada. Ne olmuştu bana? Ölmüştüm de kabirde falan mıydım? En son ne yaşadığımı hatırlamaya çalıştım....
Geçen Günün Akşamı
Kıkırdayarak ileri doğru uzanıp kumandayı aldım.
-Tamam, iyi denemeydi ama artık yeter. Senin sıkıcı filmlerinden gına geldi.  Biraz yürüyüşe ne dersin? dedim.
Kaşlarını çatarak ayağa kalktı.
-Sıkıcı film mi? Dostum La Casa da Papele sıkıcı dediğine inanamıyorum. Zevksiz şempaze.

Ufak bir kahkahayı dudaklarımdan ileri bırakıp paltoma uzandım.

-Saçma demiyorum. Sadece, 3 kere baştan sona bitirmiş biri olarak sıkıldım diyorum.

Bana dil çıkardıktan sonra o da kendi hırkasını geçirdi üstüne.

-Sokağın ordan ileri doğru bi tur falan atarız sonra da geliriz o zaman, dedi saçlarını düzeltirken.

Başımı sallayarak onu onayladım ve evden dışarı çıktık.

Asansördeki sıkıcı bir bekleyişin ardından aşağı indiğimizde ayakkabılarımı bağlamak için eğildim.

Meldanın yavaşça yutkunup beni dürtmesinin ardından başımı kaldırdım ancak gelen sert darbeyle daha olayı bile anlayamadan bilincimin açık durumu sona erdi.

Şimdiki zaman
-Hatırlıyorum, diye fısıldadım boş odaya doğru. Siyah maskeli adamlar... Sert bi cisim... Enseme doğru... Sonrası karanlık. İyi ama neden? Kim beni kaçırmak istesin ki? Hayatımda tek bir olağanüstü yaşamamış biri olan ben... Eğer hayatımı göz önüne alırsak, kabirde olmuş olmam bile daha büyük bir olasılıktı. Düşüncelerimi ufak bir kağıt misali yırtan kalın sese doğru çevirdim bakışlarımı.

-Demek küçük kızımız sonunda uyandı....

Ve sonnnn~
Umarım beğenmişsinizdir. Yeni
bölüm hazır belli bir müddet sonra atacağım. Bu hikaye mümkün olduğunca aşktan meşkten uzak bir hikaye. Korkmayın asıl kızımız kötü adama falan aşık olmayacak. O tip kitaplar zaten bu platformda fazlaca var. Bu hikayeyi okuyucular şekillendirecek. Hikayenin akışı bozulmayacak şekilde bazı şeyler sizin tercihinize göre şekillenecek.

Görüşmek üzere 😇👋🏻👋🏻👋🏻