Onu gördükten sonra afallamıştım. Gördüğüm tek şey oydu. Arabik küçük çocukları veya denizdeki umut dolu güneşi görmüyordu gözlerim. Onun dışındaki her şey bulanıklaşmıştı. Gülümseyişindeki o parlaklık umut dolu güneşten bile daha parlaktı. Donup kalmıştım, hareket edemiyordum. Onun adını öğrenmek, nereden geldiğini bilmek, onun hakkındaki her şeyi öğrenmek istiyordum. Onun umudunu görmek istiyordum...
Gülümsemesinin ardından gitmeye hazırlandı. Gitmesini istemiyordum! Onu bir daha bulamayabilirdim, onun gibi muhteşem birini... Onun gibi bir lira çıkaracak birini bulmak imkansızdı. Tam giderken zorla da olsa kolumu hareket ettirdim ve onun kolunu tuttum. Dönüp o muhteşem ve göz kamaştırıcı yüzüyle bana baktı. Konuşmak için kendimi zorladım...
"Ş.. Şey. Teşekkür ederim, orada bana yardım ettiğin için yani."
"Sorun değil canım, alt tarafı bir lira verdim. Teşekkür etmeyi gerektirecek bir şey yok."
Canım... Bana canım dedi...
"Hayır gerçekten var! Orada mal gibi durup yüzlerine bakacaktım sen olmasaydın... Bu arada..." Yutkunduktan sonra sorabildim. "Adını öğrenebilir miyim?"
"Hajime. Hajime Hinata."
"M.... Memnun oldum! Ben de Nagito Komaeda."
Tekrar gülümsedi.
O an... Sanki eriyecek gibi hissediyordum. Adı... Tam ona uyuyordu. Sanki o ad için doğmuş gibiydi. Çok umut vericiydi... Kendimi tutamıyorum. Ona sarılmak, öpmek istiyordum...
Ama gitti.
Kolumdan kurtulduktan sonra, yavaşça yürümeye devam etti. Arkasından, o gözden kaybolana kadar onu izledim. Batan güneşin umudunu yıkıp geçen biriydi o...
Merhaba gençler geçen sefer böyle bilgilendirme şeysi yazmamıştım yaziyim dedim şdnwşsmq. İlk olarak bu kitap troll. Çok belli zaten ama ciddiye alan olursa diye şey ettim-
Neyse, ikinci olarak bölümler kısa olabilir çünkü aklıma yazarken bir şey gelmiyor ama sonra gelince yeni bölüm yazıyorum, yani çok bölümlü ama her bölümü kısa olan bir kitap olacak gibi duruyor.
Her neyse umarım kitabımı gülerek okuyorsunuzdur çünkü bence komik.
Kdmwğxmwğwl gelecek bölüm görüşmek üzere!
