Not: nerde kaldığımı unuttum o yüzden rasgele devamke
O günden sonra onu düşünmeden edemiyorum. Tüm günlerim onunla geçiyordu. Her şey bana onu hatırlatıyordu. Artık arabik çocuklar gördüğüm zaman mutlu oluyordum. Ne dediklerini anlamasam bile, sanki onun gibi yapacakmışım gibi, 1 lira çıkarıp veriyordum. Onun gibi asla havalı olamazdım. Ama önemli değildi, tek istediğim oydu ve onu görmekti. Bazen arabik çocuklar 1 lira verdiğim zaman bana tuhafça bakıp küfür eder gibi konuşuyorlardı. Ama önemli değildi. Hiç bir şey önemli değildi. O hariç...........
Aradan bi' kaç gün geçti. O bir kaç gün bana aylar, hatta yıllar gibi geliyordu. Onu göremediğim her dakika ölüyormuş gibi hissediyordum. (abarttımgaliba) Umudumu kaybetmeye başlamıştım ki, onu yine gördüm. Umudu o kadar parlaktı ki, zifiri karanlıkta bile onu görebilirdiniz. (hadi canım) O anlık heyecanla, yürüyemedim. Bedenim donmuştu, dediklerimi dinlemiyordu. Sadece ona bakmak istiyordum. O an yanıma geldiğini fark ettim!
O muhteşem.... Gülümsemesiyle.... Bir güneş gibi... Yanıma... Geliyordu.....
O kadar muhteşemdi ki, gözlerimin acıdığını hissettim.
(şu an ne yazdığım hakkında en ufak bir fikrim yok)
Sonunda yanıma geldi.
"Selamün aleyküm kardeşim" dedi...
K-kardeşim mi......
"Aleyküm selam ve rahmetullilahi ve beraketu aleyne"
O an ne dediğim konusunda en ufak bir fikrim yoktu. Ağzıma geleni söylemiştim...
"Kaç gündür seni buralarda görmüyordum, bu yüzden yine arabik ler etrafını sarmıştır her dakika diye düşünmüştüm ama bakıyorum da kendi kendine halledebiliyorsun, ha?"
"A-aynen! Heheh.. seninsayende..... (bu yazıyı küçültemiyo muyuz)
"Evin ne tarafta? Beraber yürümek misin?
N.... E.......
!!
The end
Diğer bölümde özel konuğumuz gelecek çok heyecanlı ;))))))))
Kısa olmuş biliyorum ama şarjım az LDMSŞDNWĞDNWŞENWL şarj aleti uzakta.....
