Cok uzun bir aradan sonra kendimi izledigim anda. asık oldugum insanin yuzunu gorur gibi oluyorum. Her gun ayni sehrin aynı sokakların eskitirken istemeden kulak misafiri oldugum konusmalardan ismini duyuyorum.
Hemen hizli hizli adimlarla oradan uzaklasiyorum.
basimi cevirip, o ismin sahibini aramaya bile cesaretsiz gozlerim.
ayaklarim, isminin gectigi yerden uzaklasirken kulaklarim orada kalalim dercesine ismin sahibine gelecek bir ses bekliyor. Ya sensen ?
Yokken bile var olmak ne ilginc degilmi ?
bu segrin bir dort yili dort mevsimi sen.
Yagmuru da gunesi de karı da bahari da yazi da hatta ve hatta aldigim nefesin sin solugu bile seni bana hatirlatiyor yagan karda izini birakmadan gidisin acan ciceklere sebep olan baharlara beni küstürüşün yağan yağmurda sırılsıklam askla ıslanmama neden olusun hala aklımda. Peki.ya sen nerdesin ?
bir hicmisim gibi yanimda kaldin.
bir hic bile birakmadan gittin. ayriliga sigmayacak kadar benden uzaklastin. ask bile utaniyor onu anlatirken hep senin adini gecirdigim icin. oysa farkinda degilsin. kendini bensiz birakarak kendini cezalandirdin. yinede utaadin. utanmak gidenlerin kendilerini odullendirendirme seklidir. ben askta unutmayi bilmeyenlerdenim unytamadigim bir sey saha var. Su dizelerde hem aski hem de ask icin seni yok saymamayi bir turlu beceremedim.
sana senden sonra yasadigim mutluluklardan bahsedicem. Evet ardinda kalan yarim mutluluklari birlestirerek bir mutluluk elde etmeye calistim Her ne kadar kendimi tamam iste mutluyum !. diyerek kendimi kandirmaya.calistimsada mutlulugun erken bitmesinden anladim ki hep birsey eksik hep birsey yarim kaldi.
