Remember, I love you.

O N E

8 Days Left

"Mamaaaa, I have gift for youuuu!" masiglang Saad ko sa nanay ko.

Hindi ko masukat ang saya ko habang hawak hawak ang regalo ko para sa nag-iisang Reyna ng Buhay ko, si Mama Martha.

"Take that away from me, I don't need any." malamig na sagot niya dahilan para matigilan ako. As if I wasn't expecting this kind of response.

Ngunit, nakakapanlumo.

Bumagsak ang aking mga balikat, nawala ang kaninang saya ngunit minabuti Kong nakangiti ang aking mga labi.

"Mom..." nakangiting ani ko.

"You heard me right? Sige na, ilagay mo na Lang Jan."

I sighed, it's no use.

"O-okay po Mom." bagsak balikat kong sagot sa kanya.

Nilapag ko ang regalo ko sa side table ng kanyang kwarto, dahan dahan akong umupo sa kaharap nitong sofa.

As usual, laging naka-krus ang kanyang mga braso habang nakatitig sa kawalan.

"Ma-"

"What's the use of buying me gifts? As if naman makikita ko mga regalo mo sakin." aniya, ang pait ay mahihimigan sa Tono ng kayang pananalita.

Losing her sight is the cause of an Accident. It was last January 3rd, mag-iisang taon na.

Ever since nung nalaman niya na Hindi na siya makakakita, nag-iba na siya.

Naging mailap na siya sa aming lahat.

Ang dating masiyahin, malambing at mabait kong Ina ay napalitan ng malamig na pakikitungo.

"Ma, mga paborito mo po ito-"

"Cut it Arkin! Kahit paborito ko yang mga regalo mo sakin, kahit ilan pa ang ibigay mo, hinding-hindi na mababago na hindi na ako makakakita!" sigaw niya sakin.

Gone my caring mom. Our Loving Mom.

"Mom, we will do everything-" but I stopped when she cut me off.

"Do everything!? Mag-iisang taon na akong bulag! May nagawa ba kayo Para makakita ako ulit? Ha?! Arkin alam mo, lumabas ka na muna ng kwarto ko. Gusto kong Mapag-Isa."

"Ma-" I called her sa paraang nagmamakaawa.

"I said get out!" pasigaw niyang pagtataboy sakin.

I sighed once again, lumapit ako sa kanya at binigyan siya ng halik sa noo at bumulong "Okay po,I love you Mom."

I gave her one last glance before turning my back on her, pinihit ko ang seradura ng pinto at dahan dahan itong isinara.

Nang maisara ang pintuan, tila napako ang aking mga paa sa aking kinatatayuan, Hindi ako makagalaw.

Ang aking paningin ay nanatili sa siradong pinto ng aking ina. Ang sakit ay unti-unting gumagapang sa aking sistema.

Sakit hindi para sa sarili kundi sakit para sa nanay ko.

"Anak."

Bumalik ako sa ulirat nang may pumatong na kamay sa balikat ko.

"D-dad Ano po yon?" gulat Kong tanong.

Dad. He used to be the radiant father. The jolly father. That father who'll do everything to Secure his family.

He used to be.

Since mom lost her sight, parang pati ang pundasyon ng tahanan namin ay nabulag na din.

We used to be happy family.

"Nasa baba si Anika, gusto ka daw maka-usap." sabi ni dad.

Napatingin ako sa kanya dahil sa sinabi niya. Dumungaw ako mula second floor at nakitang naghihintay sakin si Anika.

Anika, She's my Girlfriend.

And I haven't showed up for the past few days.

"Tell her not now dad, magpapahinga na muna ako." pagdadahilan ko.

I don't wanna hear her sobs, don't wanna see her beg. It hurts seeing her being like that.

"You haven't tell her yet?" Napatingin ako kay dad sa tanong nito.

"Kanino? Kay Mom?"

"Oo, nasabi mo na ba?"

"Not yet, not even planning on telling her. Ayoko nang dumagdag pa sa mga iniisip niya, ayokong mag-alala siya." I firmly said

"Nanay mo siya anak, you should atleast tell her about your situation."

"Dad, enough na sa akin na ikaw, si Alta at si Anika Lang ang May alam ng tunay na kalagayan ko. So please, keep it to yourselves." sagot ko.

Tinitigan niya Ako. Ang mga mata ay nagmamakaawa.

"Anak, ilang araw na Lang. Please." dad begs but I chose to ignore.

"Dad please, I'm doing everything. I'm fine." pagmamatigas ko.

Bumagsak ang balikat niya. Ang dating stressed na mukha ay mas lalong na-stress.

Alam Kong mabigat ang hinihiling Kong pagtatago ng totoong kalagayan ko, Alam Kong mas nahihirapan siya dahil anak niya ako.

Alam Kong mahirap at masakit ito para sa kanya, pero mas pinili ko ang maging makasarili.

This time.

Para sa Nanay ko.

Dad let out a deep sigh and was about to turn his back on me when I held his shoulder.

"Sandali dad, I have gift for you."

"Kakabigay mo Lang sakin kahapon ah." nagtatakang aniya.

"My 4th gift for 12 days of Christmas."