görüyorsun ya günbegün yok oluyorum anılarının diyarında
üşüyen ellerim, aklımda hayalinle
ruhumda yeşerememiş tonca tohum, ellerinin değmediği bedenimle...
görüyorsun ya, herkese hoşça kallar diliyorum!
kırgınlıklarımla ve bana hiç mi hiç yakıştırmadığın hüznümle...
aşk ekip elveda biçiyorum, her seferinde güzel sevgilim
ve daha da beteri aldanıyorum hep
bu sefer sonsuza dek sevileceğim diye.
aldanışlar ülkesinden gerçeklerin evrenine doğru yol alıyorum şimdi elimde bir torbayla, torbada öldürdüğüm hislerinle,
keşke ellerin olsaydı ellerimde
hep çocuk kalırdım o zaman
hep seninle kalırdım
her gece bana anlattığın o kocaman hikayeleri,
bir asır boyunca yıllandırır ve onlara sarılırdım
ama anılarına sarılmak yetmiyor artık benim güzel sevgilim
ben dokunulmak istiyorum
başımı omzunda, dudaklarımı dudaklarında, sesini sesime karışmış, gözlerini izlerken ruhuna kapıyı aralamış olmak istiyorum
seni istiyorum
her şekilde
yanıbaşımda, baş ucumda, parmaklarım dalgalı saçlarında ve nefesin nefesime karışıp bana ömür olduğunda...
seni öyle anlarda istiyorum ki,
sevgini içimde, sıcaklığını tenimde, her daim ve her şekilde
ama artık çok geç!
seni kaybettim neticede.
şimdi ben gidiyorum gerçeklerin evrenine,
orada da çocuk kalacağım,
orada da seni bekleyecek, seni anacağım
adını bir ninni gibi mırıldanacağım.
ve biliyorum,
bir gün sen gerçeklerin evrenine gelecek ve geçmişini, beni arayacaksın,
o an geldiğinde artık daha fazla aklında değil, karşında olacağım.
