Nienawidzę autobusów! Nie dość, że się spóźniają to temperatura w nich jest nieznośna. Nie mogę się doczekać aż jutro będę mogła odebrać mój samochód od mechanika. Komunikacja miejska mnie już powoli męczy. Manhattan School Of Music nie jest daleko od mojego wynajmowanego mieszkania, ale poranne korki w tym mieście są koszmarne. Mam jeszcze 10 minut do rozpoczęcia pierwszych wykładów, a mój autobus dopiero przyjechał. Szlag by ich trafił. Gdy się dostałam na tą uczelnie, moi rodzice byli negatywnie nastawieni, ale z czasem zaczęli się przekonywać. Od dziecka interesowałam się muzyką. Gram na gitarze, pianinie i śpiewam, dlatego się zdecydowałam na ten uniwersytet. Gdy mój tymczasowy środek transportu się zatrzymał na przystanku obok budynku uczelni było pięć minut po rozpoczęciu moich wykładów. Wyskoczyłam z autobusu i wbiegłam do środka budynku. Przebiegłam cały korytarz i wpadłam do sali, w której miałam zajęcia z historii sztuki. Profesor nawet nie zauważył, że ktoś wszedł do sali. Po cichu zajęłam swoje miejsce obok Jaspera, który jest jedyną osobą z jaką się przyjaźnię w tej szkole.
-Gdzie byłaś, hmmm?-zadał pytanie szeptem Jasper.
-Autobus się spóźnił i oczywiście musiałam się spóźnić, ale Smith nawet nie zauważył-odparłam patrząc się na profesora. Mój przyjaciel się zaśmiał i zaczął coś pisać w swoim zeszycie.
-Amybeth Williams?-zapomniałam nawet, że Smith sprawdzał jeszcze obecność.
-Obecna!-odpowiedziałam i skupiłam się na wykładzie, gdyż byłam ostatnia w dzienniku i profesor zaczął nas zanudzać na temat historii sztuki. Gdy wykład się skończył skierowałam się razem z Jasperem na zajęcia śpiewu.
-Amy, wiesz, że Brown ma od dzisiaj jakiegoś asystenta na swoich zajęciach? Podobno jakiś piosenkarz. Założę się, że wszystkie laski będą się kleić.-zaczął rozmowę mój przyjaciel.
-Pożyjemy, zobaczymy.-odpowiedziałam obojętnie, chociaż w głębi duszy byłam ciekawa, gdyż chciałam rozwijać się jeszcze bardziej w dziedzinie śpiewu, a zajęcia z profesjonalnym piosenkarzem mogą mi w tym pomóc. Gdy weszliśmy do sali, rozpakowaliśmy się i czekaliśmy aż pojawi się profesor Brown ze swoim nowym asystenta. Z chwilą gdy rozbrzmiał dzwonek, z gabinetu Browna wyszedł on sam i jego nowy asystent. Wysoki. Brązowe, lekko zakręcone na końcach włosy. Czekoladowe oczy. Wszystkie laski od razu zaczęły do siebie szeptać podnieconym tonem głosu. To był nie kto inny , jak Shawn Mendes. Spojrzałam na Jaspera zaskoczona, a on tylko wpatrywał się ślepym wzrokiem w piosenkarza.
-Moi drodzy, powitajcie Shawna Mendesa, który będzie mi pomagał przy zajęciach śpiewu. Mam nadzieję, że nie zrobicie z tego jakiejś wielkiej afery. W takim razie zacznijmy zajęcia-powiedział profesor Brown i zaczął lekcję. Wszystkie dziewczyny wpatrywały się rozmarzonym wzrokiem na Mendesa i nie uważały na nic co mówił Brown. Ta lekcja się strasznie ciągnęła, czekałam już na upragniony dzwonek. Gdy on zadzwonił, chciałam wyjść z sali jak najszybciej, ale zatrzymał mnie głos profesora.
-Amybeth, mogłabyś podejść tu do nas na chwilkę?-spytał Brown. Przytaknęłam lekko głową i podeszłam do biurka nauczyciela.
-Dostałaś się na ogólnokrajowe zawody piosenki amerykańskiej, prawda?-kolejny raz przytaknęłam głową.-Pomyślałem, że skoro w tym roku będę miał profesjonalnego piosenkarza jako asystenta, to może on cię do tych zawodów przygotować.-zszokowana spojrzałam najpierw na profesora Browna, a potem przeniosłam wzrok na Shawna. On się do mnie szeroko uśmiechnął.
-To co, zgadzasz się?-zadał jeszcze raz pytanie Brown.
-Tak, oczywiście.-odpowiedziałam entuzjastycznie.
-Masz czas po zajęciach? Do zawodów zostało półtora miesiąca i trzeba zacząć ostro ćwiczyć jeśli chcesz wygrać.-tym razem zapytał Mendes z uśmiechem. Zastanawiam się, czy go nie bolą policzki od ciągłego uśmiechania się.
-Tak, mam czas po zajęciach.-odparłam odwzajemniając uśmiech.
-Świetnie. To widzimy się o 16:00 w tej sali.-uniosłam kąciki ust do góry i opuściłam salę.
