İLK BÖLÜMÜ SONUNDA PAYLAŞABİLDİK! :D BİZ İKİ ARKADAŞ YAZIYORUZ BU HİKAYEYİ.UMARIM BEĞENİRSİNİZ.YORUM ATARSANIZ ÇOK İYİ OLUR. (:
''Sen çıldırmışsın! Bu sadece bir kabus.Gerçek olacağını bekleyemezsin.''
''Ah, Tanrım! Nereden biliyorsun? Durup dururken öylece senin bir zombiye dönüştüğünü neden göreyim?''
EMİLY
Arya'yla yarım saattir tartışıyordum.Benim delirdiğimi, gördüğüm kabusa inanmamın ahmakça olduğunu söylüyordu.Belki de yanılmıyordu.Sadece bir kabustu.Ama aklım almıyordu.Hayatımız normal bir şekilde ilerlerken neden böyle bir kabus görmüştüm ki? Ah, gerçekten başım ağrımaya başladı.En iyisi uyumak ve bunun sadece bir kabus olduğuna inanmak.İkimiz içinde en iyisi bu.
ARYA
Emily gerçekten çıldırmış! Nasıl olur da böyle aptalca bir kabusa kendini kolayca kaptırabiliyor? Öyle kolay kanan bir kızda değil halbuki.Bilemiyorum..Belki de yarın ona psikolog'dan bir randevu almalıyım.Evet, bu iyi bir fikir. Yarın ilk işim ona bir randevu almak olacak.Şimdilik uyumalıyım
Ihm.. Neler oluyor Tanrı Aşkına! Bu çığlık da neyin nesi? Emily'nin odasından geliyor.Bir baksam iyi olacak.
''Arya bu sen değilsin.Lütfen üstüme gelme.Lütfen gelme...''
''Emily? Canım uyan. Emily!!
''ARYAAA!''
''Tamam tatlım, geçti.Bak ben buradayım.Sakin ol.Sadece bir kabustu, hepsi bu.''
''Hayır!Çok gerçekçiydi.''
''Tamam canım, ağlamayı bırak ve bana ne gördüğünü anlat.''
''Ben, şey..''
