Chapter 3

22 4 1
                                    

Dhanvi POV

"Bakit di nya sinasagot tawag ko?!"

It's already 9:00 o'clock at hindi parin ako nakakarating sa Araneta!This damn traffic!!!!!

Asan na kaya kapatid ko?

Mga ilang oras pa ang nakalipas ay nakarating na din ako.Apaka layo din naman kase eh,it's already 11:45 o'clock.Patapos na ang concert.

Agad kong pinark ang kotse ko at nagtatatakbong pumasok.Pero sa kasamaang palad di na ko pinapasok dahil wala daw akong tickets then patapos na din daw.I try to explain but wala talaga.

Kaya naman ay naghanap nalang ako ng matatambayan.Tumambay muna ako sa isang coffee shop sa malapit.

Nilakad ko lang hahaha.Nag order ako tapos naghanap ng mauupuan.

While enjoying my order hindi pa din ako mapakali dahil malalagot talaga ako kila mommy pag may nangyare kay Dharret.

Biglang bumukas ang pinto ng shop kaya napalingon ako.Laking gulat ko ng makita ko si Lionel,he is my boyfriend,for 1 year.

"Lov-!"hindi ko naituloy ang sasabihin ko ng biglang may sumunod sa kanyang babae at pumulupot sa braso nya.

"Babe......"ani nung babae na mukhang nanglalandi.

What?!!!!

"Mag oorder lang ako para satin,babe."ani ni Lionel at inalalayan yung babae umupo.

Dumeretso sya sa counter para umorder

Pinagmasdan ko nalang sila.Diko kase alam kung ano ang gagawin ko dahil ayaw ko na mang gumawa ng eksena dine sa shop.

Fu** ang sakit!

Sobrang sweet nilang pagmasdan.

Diko na kinaya kaya lumabas nalang ako.Umiiyak akong naglalakad.And I don't care kung sino nakakakita sakin ngayon.

Ikaw ba naman 1 year kayong magkarelasyon.Tapos malalaman mo nalang bigla na may kasama syang iba.And worst sa araw ng anniversarry nyo.

Diko nalang namalayan na nasa park na pala ako.Umupo nalang kung saan pede makaupo at tinawagan si Lionel.

ringing*

"Hello love"naluluha ko nang sambit.

["Napatawag ka love?"]

"Wala lang,gusto ko lang sana itanong kung nasan ka ngayon?"tanong ko sa kanya kahit alam ko naman kung nasaan sya.

["Nasa bahay,love.Bakit mo naitanong?"]parang nababagot na nitong saad.Huli ka!

Nagawa mo pang magsinungaling.

"Ahh kaya pala nakita kita sa isang coffee shop."deretsa ko nang sagot.

["What?How did------?!"]hinde na nya natapos ang sasabihi nya nang nasalita ako.

"How did I know?Nasa coffee shop din ako kanina.Ang sweet nyo pala ano?"tumutulo na luha ko pero pinipigilan kong humagulgol.

["Dhan,sorry."]oh kita nyo na.

"Happy Anniversarry, love."

"[Dhan..."]

"CanI ask you, one thing?"

"[okay"]

"Do you still love me?"

["Sorry talaga.Mahal ko si Antoinette,Sorry"]

"Okay, then lets break up" then I hang up......

Magsasalita pa sana sya pero binabaan ko na sya. Mas lalong sumasakit eh.

.................

nanatili akong tahimik hanggang sa napahagulgol na ko ng iyak.fu** kahit gustuhin ko pang tumagal kami pero wala na eh.

"Waaaahhhhhhh"sigaw ko pa at sumuko nalang para umiyak.

Patuloy akong umiiyak nang maya maya pa ay...

"Excuse me, miss"

The Girl Who Stole The Heart Of An IdolTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon