შავთმიანი მამაკაცი ძალაგამოცლილი ეყრდნობა კედელს,მისი სამუშაო ცვლა დასრულებულია,მაგრამ სახლში მისვლის ენერგია აღარ შერჩენია,უნდა აქვე დაიძინოს,მთელი დღე დატვირთულ ყუთებს დაატარებდა და ძილის დრო არ ქონია,თვალები ეხუჭება,მაგრამ საკუთარ თავს უფლებას არ აძლევს,რომ ჩაეძინოს,სახლში ხო პატარა ანგელოზი ელოდება,ისედაც იშვიათად ნახულობს ჩევონს და არ უნდა ეს დრო უფრო შეამციროს.საბოლოოდ ძალას იკრებს და ფეხით მიუყვება გზას,რომელიც მის ნაქირავებ სახლთან მიიყვანს.გზაში კი ყოყმანობს,არ უნდა ფული ტაქსისთვის გადაყაროს,მაგრამ არც სიარული შეუძლია,თავს იმით იიმედებს,რომ ცოტაღა დარჩა და თავის ანგელოზს გულში ჩაიკრავს.ამ ფიქრებში ჩაკარგული ვერც კიხვდება,როდის აღებს ოთახის კარებს,როდის იხუტებს შვილს,აზრზე მხოლოდ მაშინ მოდის,როდესაც პატარა ხელები წელზე ეხვევიან და უფრო მაგრად ეკვრიან.მთელიდღის დაღლილობა უეცრად სადღაც ქრება,ის ტკივილი,რომელიც თან დასდევდა გაუფერულდა
