De wind giert om me heen. De adrenaline stroomt door mijn aderen. Mijn lichaam is koud en ik tril heel erg. Ik kijk nog een keer om me heen, maar zie hem niet. Waar kan zo'n ding zitten? Zo'n zwaargewicht is toch niet te missen?
Als ik takken hoor kraken, draai ik me vliegensvlug om. Ik veeg mijn haar voor mijn ogen weg en kijk dan naar de grote gestalte tussen de bomen. Het ding staat op twee poten, maar lijkt langer dan 2 meter.
'Paul?' vraag ik aarzelend en zet een stap naar voren. Zand vliegt in mijn ogen en ik wrijf wild in ze. Prikkend doe ik ze weer open. Mijn gezichtsveld is nogal wazig en na een paar tellen wordt het al weer wat duidelijk.
De gestalte is dichterbij gekomen en lijkt veel kleiner te zijn geworden, maar alsnog groot. En hij komt steeds sneller dichterbij.
Ik zet een paar stappen naar achteren, maar struikel over een grote boomstronk. Tuurlijk, op dit soort momenten flikker je altijd. Ik krabbel overeind, maar ben veel te langzaam.
Een grote poot zet zich op mijn borst en duwt me terug op de grond. Een felle steek gaat door mijn ruggenwervels. Lucht wordt uit mijn longen gedrukt.
Ik hap wanhopig naar adem, maar het lukt me niet. Het dier drukt te hard op mijn borst. Angst neemt het van me over.
De beer opent zijn grote bek. Ik sluit mijn ogen. Laat het snel over zijn, alsjeblieft.
JE LEEST
Living in a Zoo
Teen FictionAls de vader van Pepijn na het verraad van zijn vrouw een nieuw leven wilt opbouwen, neemt bij een baan aan als dierenverzorger en manager van een dierentuin. Als Pepijn hierover hoort is hij woedend. Hij moet zijn oude woonplaats achterlaten, samen...
