I Give My Music to You (One Shot)

I dedicated this stroy to my idol aine_tan :)

Sa buong buhay ko lagi nalang ako kinukumpara, lagi nalang pinupuna yung mali ko. Nakakainis, ganto talaga ang buhay, siguro ang buhay ay hindi para sa akin. Oo na nega na ako kung nega...nega as in negative, pero yun na ang naging pananaw ko. Wag nyo nga ako sisihin kung bakit ganto ang asal ko! Di na nila ako napapansin e. Ah basta.

Nandito ako ngayon sa school, bad trip nakakatamad, nakakaantok at nakakainis. Ay! Oo nga pala nakalimutan kong mag pakilala ako nga pala si Melody Cruz, sixteen years old, senior high.

“Oy Mel! Makinig ka nga”-classmate ko

Mel ang tawag ng section ko sakin, kasi boyish ko daw, psshh, and so? Ayos lang, di ko naman ikamamatay kung ganun ang tawag nila sakin diba?

“Pasensya nakakatamad e, nu ba gagawin ko dyan?” –Me

“Ms. Cruz, mind your manners, gayahin mo si Melanie, nasa star section pa.” –teacher.

Lumabas nalang ako nakakainis naman e kinukumpara na naman ako sa kanya, kalian ba ako naging masaya?

Pumunta nalang ako sa may waterfalse, walang tao dito kasi restricted area na to, sinara lang nila kasi masyado ng ginugulo ng tao, since kilala naman ako ni Mang Rico hinahayaan nya nalang ako dito. Pero di na rin nya pinupuntahan tong lugar na to ewan ko kung bakit nabalitaan ko namatay na yata sya. Wag kang mag-alala Mang Rico ako na ang mag-aalaga sa lugar na to.

Dala ko na naman tong best friend kong violin. Oo na loner na kung loner!

Umupo ako sa may malaki at makinis na bato habang naka harap sa view ng waterfalls, ang ganda dito. Sa probinsya ako nakatira e kasi nandito yung mansion namin.

Tapos pinatugtog ko na yung violin ko. Ang hilig kong tugtugin yung kanta na “Panunumpa”. Religious song sya, I believe in God but I have no faith in myself to make miracles.

Ikaw lamang ang pangakong mahalin

Sa sumpang sabi mo

Sa iyo lamang iaalay

 

Dito lang ako tumutugtog ng violin, di ko to pinaparinig sa iba, baka ikumpara na naman ako sa ate ko na mas matanda ng three minutes sa akin. Kambal kasi kami ni Melanie.

Flashback...

Since bata pa kami mga seven years old kami lagi na kami pinag ko-compare ni Melanie. Mas matalino kasi sya sakin, mas magaling sa halos lahat ng bagay. Kung ano ang gagawin nya, gagawin ko din kasi yun yung gusto ng parents ko, perfectionist sila.

One time inenroll  kami ng parents namin sa music class.

“Melanie at Melody, be good, pick some instruments that you want tapos pag aralan nyo.”-mommy