"Жонгүгие чи зүгээр үү?... "
Жимин гайхсаар Жонгүг руу харах бол Тэхён түүнрүү галзуу мэт ширтэж байлаа.
"Б-би ерөөсөө явлаа! "
Жонгүг сандарсаар цүнхэндээ дэвтрээ чихэж эхлэв.
"Бурхан минь чи яачихав аа? Би чинь муу байгаа хэрэг үү? Гэхд-... "
"Ахаа би ингээд явчихъя тэгэх үү?... Гуйж байна. "
"Чамайг яагаад гэнэт сандараад байгааг мэдэхгүй ч түр хүлээж бай. "
Жимин босож ирэн Жонгүгийг ширээнд буцаан суулгах бол Тэхён инээдээ барьж ядах аж.
"Хонгор минь танилц. Энэ бол миний сайн найз Тэхён. "
Жонгүг бөхийсөн болчихоод дахиад л бослоо. Жимин энэ удаад уурлаж эхлэв.
"Чи яачихаад байгаа юм! Яагаад намайг үл тоогоод үргэлж надаас зугтаад байгаа юм Жонгүг? "
"Тийм биш ээ Ахаа... З-зүгээр л ойрд хэцүү байна."
Жимин санаа алдсаар буцан суулаа.
"Би та хоёрыг өнөөдөр танилцуулах ёстой гэж бодоод л энд дуудсан юм... Тэхён одоо хэлж байгаад уучлаарай. Энэ бол миний найз залуу Жонгүг. "
"Сайн уу хөөрхнөө намайг гаж донтон биш Ким Тэхён гэдэг. "
Тэхён инээсээр босож ирэн Жонгүг руу гараа сунгах нь тэр.
"Ж-жонгүг... "
Жонгүг түүнээс харц буруулан гарыг нь атгах ядаад холдох гэсэн боловч Тэхён түүний гарыг атгаад авлаа.
"Г-гэхдээ та хоёр арай удаан танилцаад байх шиг байна. "
Жимин худлаа инээсээр босож ирэн тэдний гарыг арай л гэж салгав.
"О-одоо би явлаа. Хайртай шүү Ахаа? "
Жонгүг дээгүүрх цамцаа авсаар Жиминыг хальт үнсэн кафенаас гараад явчихав.
Түүний харц үнэхээр аймшигтай юм...
