Rabbit And Rapper | Yoonkook ✓

Bölüm On Üç: Asma Şu Suratını.

Yazar Anlatımından

Yoongi, Evin Kapısını Açtıktan Sonra Jungkook'un Geçmesi İçin Kenara Çekildi. Ama Jungkook, Dalmış Bir Şekilde Kapının Hemen Yanındaki Ayakkabılığa Bakıyordu. Ve Yoongi, Onun İlk Tanıştıkları Günü Hatırladığını Anladı. Kolundan Tuttuğu Gibi Eve Soktu Dalgın Tavşanı.

Hastahanede De Böyleydi. Sürekli Dalıyor, Çok Az Konuşuyor Ve Yemek Yiyordu.

Doktor Bunun Normal Olduğunu, Kabullenme Sürecinin Uzun Süreceğini Söylemişti. Ama Fazla Uzun Da Değil. En Fazla 1-2 Ay.

Yoongi, Oturma Odasına Gidip Koltuğa Kolaylıkla Oturan Tavşanına Baktı.

Ardından Da Sessizce Mırıldandı.

"Şu 1-2 Ay Benim Sabrım Bitmeden Geçip Gitse Güzel Olur."

▶◀▶◀▶◀

"Asma Şu Suratını."

Yoongi, Üzerindeki Önlük Ve Elindeki Spatula İle Jungkook'u Azarladığında, Jungkook Gördüğü Görüntüyle Gülmemek İçin Kendini Zor Tuttu Bir Süre. Ama Dayanamamış Olacak Ki, Sonunda Katıla Katıla Gülmeye Başladı.

Yoongi, Jungkook'un Kahkaha Atması İle Rahatlayıp Üzerindeki Önlüğü Çıkardı Ve Spatulayı Evin Herhangi Bir Tarafına Fırlattı.

Nasıl Olsa Taeyong Her Ay Evine Temizlik Şirketi Göndertiyordu.

"Yoongi-AHAHAHAHAHAHAHAHA! Çok-AHAHAHAHAHAHAHAHA! K-Komik-AHAHAHAHAHAHAHA!"

Jungkook Gülmekten Konuşamazken, Yoongi Koltukta Uzanmış Olan Jungkook'un Üstüne Eğildi Ve Burnuna Bir Öpücük Kondurdu. Yoongi'nin Öpücüğü İle Jungkook Anında Susmuş, Sessizce Yoongi'ye Bakmaya Başlamıştı.

"Büyümüş Olabilirsin Jungkook. Ama Sen, Hâlâ Aynı Sensin. Önlük Takıp Elime Spatula Alınca Gülen, Burnunu Öptüğümde Susup Konuşmamı Bekleyen Ve Peşimde Yunki Diyerek Koşan Minik Tavşansın. Kulaklarının Olmaması Ya Da Yetişkin Bir Birey Olman Umrumda Değil. Sen Benim Minik Tavşanımsın. Ve Bunu Kimse Değiştiremez."

Jungkook, Kocaman Açtığı Gözlerle Yoongi'yi Dinlerken, Ağladığından Bir Haberdi. Yoongi İse Sessiz Gözyaşlarını Siliyordu.

Sonunda Sakinleşti Jungkook.

Ve Sakinleştiğini Gibi Hemen Yoongi'nin Kucağına Sığınıp Kaybolmaya Çalıştı Tamamen. Yoongi İse Onun Ne Yapmaya Çalıştığını Anlamış, Kıkırdayıp İçin Saklamıştı Miniğini.

"Sana Hâlâ Yunki Diyebilir Miyim?"

"Elbette, Canın Ne Zaman İsterse."

Jungkook Hafifçe Gülümsemiş, Daha Da Sokulmuştu Yunki'sine.

"Üzüldüğümde Kucağında Kaybolabilir Miyim?"

"Önce Bana Seni Kimin Veya Neyin Üzdüğünü Söylersen, Neden Olmasın?"

Gözleri Yavaş Yavaş Kapanmaya Başlıyordu Jungkook'un. Ama Sormak İstediği Çok Şey Vardı Daha. Bu Yüzden En Son, Aklına Geleni Sordu.

"Geceleri Yine Birlikte Uyuyacak Mıyız?"

"Ayrı Yatmamız Düşünülemez Bile Jungkook."

Yoongi'nin Sözleriyle Kendini Tamamen Güvende Hissetti Jungkook. Ve Kendini Uykunun Kollarına Bıraktı. Tabii, Uyurken Mırıldanmayı Da İhmal Etmemişti.

"Biz Hâlâ Aynıyız, Değil Mi Yunki?"

Ayaklarının Ucunda Olan Pikeyi Alıp Jungkook'un Ve Kendinin Üstüne Örten Yoongi, Uyumuş Olsa Dahi Cevap Verdi Küçüğüne.

"Evet, Dünya Değişse Bile Biz Hâlâ Aynıyız Şeoyn Şungkuyk. Ve Hep Aynı Kalacağız."

▶◀▶◀▶◀

Selam!

Öncelikle, Bölüm Kısa Farkındayım.

Ama Elimden Bu Kadarı Geliyor Ve Zamanım Olmadığı Halde Size Zaman Ayırmaya Çalışıyorum.

Lütfen Şu Bölümle Bile Yetinin, Çünkü Birkaç Hafta Sonra Bunlar Bile Olmayacak.

Sınav Yaklaşıyor Ve Benim Kitap Yazmaya Vaktim Hiç Olmayacak.

Anlayışınız İçin Teşekkür Ederim.

Yoonkook İle Kalın!