𝙱𝚕𝚞𝚎 𝚟𝚒𝚘𝚕𝚎𝚝𝚜// 𝚑𝚢𝚞𝚗𝚒𝚗

01

  Do przestronnego, nowocześnie urządzonego pokoju wpadło światło, które zdążyło oślepić Jeongina. Na jego twarzy pojawił się coraz częściej widywany grymas. Chłopak westchnął przeciągle i podniósł się ospale unosząc w górę resztę rolet.  Usiadł na łóżku pogrążając się w myślach. Jego wzrok utkwił w lawendowej, średniej wielkości torbie, i rysunku kilku niebieskich fiołków, które miał otrzymać jego przyjaciel. 

  Nie był to prezent byle jaki lub dany bez okazji. Podarek Hyunjin miał otrzymać z okazji swoich dziewiętnastych urodzin, które zbliżały się nieubłaganie.  

 Jeongin był trochę przestraszony daniem faktu upominka Hyujinowi. Niewątpliwie miał utkwić mu on w pamięć. Problem w tym, że sam chłopak zdawał sobie sprawę z faktu, że lepiej będzie jeśli hyung zapomni o prezencie...

 ***

— Hyung, jak myślisz spodoba mu się? - Jeongin wszedł do dobrze znanego pokoju szukając chłopaka. 

— To dla Hyunjina? - Chris wziął torbę od młodszego sprawdzając jej zawartość. Lider nie czekał nawet na odpowiedź gdyż on doskonale zdawał sobie sprawę dla kogo to jest.  — Wow, Jeongin to bardzo odważne i zaskakujące? Nie spodziewałem się tego. Dlaczego mi nic nie powiedziałeś?

— Przepraszam hyung. - westchnął. — Hyung, boje się. Pomóż mi...

— Yang, dobrze wiesz, że nie potrafię ci pomóc. Idź już, mam masę roboty. - starszy uśmiechnął się pobłażliwe jednocześnie starając ukryć  zmartwienie. Dlaczego dwa fiołki zmienią całe ich życie?

***

   Ćma, która robiła już kolejne kółko nad głową Hwanga bardzo go irytowała, ale ten nie miał już nawet siły żeby się ruszyć. Właściwie to trochę się z nią utożsamiał. Ona też latała samotna, i szukała światła. Światła, które było jej pragnieniem i jednym z ważniejszych. Hyunjin też chciał mieć swoje światło. Być może i było blisko, ale nie wszystko co bliskie dłoni jest bliskie sercu.  Tą zasadą kierował się chłopak gdyż zdążył on poznać życie na tyle aby to stwierdzić.

— Cholera irytują mnie te kwiaty. - szepnął sam do siebie nieustannie przypatrując sie dwóm fioletowym fiołkom, które stały na trochę zakurzonym drewnianym stole.

Chłopak westchnął. Nie chciał na nie patrzeć. Chciał zostać. Sam. W pustym pomieszczeniu, bez światła, ludzi ani przedmiotów bo one wszystkie najzwyczajniej w świecie go irytowały. 

Jedynym pragnieniem Hyunjina była ucieczka. Ucieczka od tego wszystkiego. Urodzin, przyjaciół, bałaganu, mdłości, zawrotów głowy i Jeongina, którego Hwang ostatnimi czasy miał dość. 

— Obrzydliwe kwiaty. - burknął i szybszym ruchem strącił kwiaty na podłogę. Wazon wydał głośny huk, a woda zostawiła na dywanie wielką plamę. - Wybacz Jeongin... Uciekam od problemów...