Jimin pov......
හාත්පසම විදුලි පහන් එලි නිවි නිවී දැල්වුණේ මුළු නගරයම තරු විමනක් වගේ ඒකාලෝක කරමින්.. කලබලකාරී වටපිටාව හිමි හිමින් වියැකෙමින් තිබුණේ කාර්යබහුල වෙහෙසකාරී දවසක අවසානය සනිටුහන් කරමින් වුනත් ඒ පරිසරය විඳින්න තරම් මගේ හිත මේ වෙලාවේ නිස්කලංක උනේ නැහැ.. හී තලයක් ඇමීණි තිබෙනවා මෙන් දරුණු වේදනාවක් හදවත අරක්ගෙන තිබුණෙ හරිම නපුරු විදියට.. වෙනදට අතොරක් නැතිව කියවන කුකී අද කිසිම සද්දයක් නැතුව වීදුරුවෙන් එපිට බලාගෙන හිටියා.. ඒත් එලියෙන් ආපු විදුලි එලි වලට ඇස් දිලිසෙන විදියට තාමත් ඒ ඇස් වලට කඳුළු උනනවා කියලා මට පෙනුනා...
සීට් එකට ගුලිවෙලා ඉඳපු ටේහ්යොන්ග් තවමත් හිමිහිට ඉකිගහනවා මට ඇහුණා.. කොල්ලා අද හොඳටම ඇඬුවා.. මම දිගු හුස්මක් හෙලුවෙ කියාගන්න බැරි වචන දාහක් ඒ හුස්මට පටලවලා මුදාහරින්න වගේ.. අනිත් වාහනේ ආපු හ්යොන්ග්ලා අතරත් ඒ තරම් වෙනසක් නැතුව ඇති කියලා මට හිතුණා.. වෙනදට හැමදේම හිතේ දරාගෙන දරදඬුව ඉඳපු යුන්ගි හ්යොන්ග් අද ඇඬුවෙ හරියට පොඩි දරුවෙක් වගේ.. ඒක අපි හැමෝටම දරාගන්න බැරි උනා.. ඇත්තටම වෙන කවරදාටවත් වඩා අපි හැමෝම ඇඬුවා අද.. ආමිලා කොයිතරම් අඬන්න ඇත්ද? ඒ ගැන හිතනකොටත් මගේ ඇස් වලට ආපහු කඳුළු ඉනුවා.. අදින් පස්සේ මොන විදිහට අපේ ජීවිත වෙනස් වේවිද කියලා මට හිතාගන්න බැරි උනා.. මම දිගු හුස්මක් හෙලුවා.. අද හදවත බර වැඩියි වගේ...
ඩ්‍රෝම් එකට ආවට පස්සෙත් හැමෝම වැටුණු වැටුණු තැන්වලට වෙලා බලාගත්තු අත බලාගෙන හිටියේ මැළවුණු මූණු බිමට බර කරගෙන.. වෙනදට concert එකක් ඉවර කරලා ආපු ගමන් හැමෝම කාමර වලට දුවන්නෙ ඊටපස්සෙ කරන්න තියෙන වැඩකන්දරාව නිසා පොඩි වෙලාවකට හරි විවේකයක් ගන්න ඕනි කියලා හිතලා.. ඒත් අදින් පස්සේ ඒ පුරුදු ගොඩක් වෙනස් වේවි කියලා මට හිතුණා.. අපි මේ ඩ්‍රෝම් එකේ ඉන්න අන්තිම රැය අද කියලා මතක් වෙනකොටත් කෑ ගහලා අඬන්න හිතුණා මට..
" කාටද coffee ඕනේ?? මං දැන් හදන්න යන්නේ.." ජින් හ්යොන්ග් කිව්වෙ ඉඳගෙන ඉඳපු තැනින් නැඟිටලා කුස්සිය පැත්තට යනගමන්..
ESTÁS LEYENDO
Happy New Year || BTS FF
Fanfic🌿අත්හරින්න ඕනි තැනදි අත් හැරලා අලුතින් පටන් ගන්න ඕනි.. ඒක තමයි ජීවිතේ කියන්නෙ..🍃 Cover Credit gose to @Laya-K
