Girl In The Garden Of Thorns

Chapter 2: Dean Office

Rose P.O.V

Sa totoo lang. Ayoko nang mabuhay sa mundo. Lahat nalang kinakatamaran ko. Ayokong kumain. Ayokong matulog. Tinatamad ako ngumuya tinatamad akong pumikit. Kahit pag hinga tinatamad nadin ako. Pero di pede. Tsk. Ang korni namang mag astang tao.

Umupo na ako sa upuan ko. Halos mag tatalong buwan na ako dito at luckily. Di ko naman masyadong feel yung roommate slash classmate ko. Well mas maigi nayon. I felt relieved since iniiwasan nya na den ako. Naka isang sem na pala kame at di ko alam kung kelan ilalabas yung result. Pero... Wala ako pake dun.

'Life isn't all about studies.'

Nag dra drawing nanaman ako kase trip ko bakit ba? Dino drawing ko yung panaginip ko kanina. It felt sooo wierd. Kaya dino drawing ko. Ang galing kong drawinger chour! HAHAHAHA!

"Ms, Rose Yvette Kim?" napaangat ako ng ulo dahil may tumawag sa name ko. Adviser pala namen.

"Yes po?" i ask. She smiled.

"Pinapatawag ka daw ng Dean." tumango nalang ako saka inayos ko ang gamit ko. Sakat tumayo.

Pagkalabas ko ng room dun ko namalayan na may kasabay pala ako.

"Hi? Im Ace. Ako yung nagsabi kay Ms. Catriolima na pinapatawag ka ng Dean." i look at him. Oo lalake sya. He smiled. And i smiled too maybe.

"Ah. Thanks. But. Why would the Dean needs someone like me? Ano gusto nya?" i ask. He shrugged his shoulder saka ako ginayak papuntang Deans office

He knocked the door three times. Then open it by himself. We enter a cold room.
It is a big room with an old and modern design. The furniture is all dark and looked like it was worth a million. But it's looked like im just on a lobby. Maybe?

"You should stay here. Tatawagin ko lang si Dean" Ace smiled at me. Saka ko sya tinanguan so he enter another room. Di rin nagtagal ay bumalik sya kasama ang 40 year's old guy. Nainaasahan kong Dean. Tumayo ako. Ngumiti ito saakin.

"Oh? Tara na sa loob. Kanina ka pa namin inaantay." his baritone voice sent shivers down to my spine. Naglakad na sya papasok sa pintuang nilabasan nila kanina. Magkasabay kami ni Ace na pumasok. Agad na umupo si Dean sa isang magarang upuan at katapat nun ang table at ang plakang nakalagay kung ano o sino sya sa paaralang ito.

'Mimore Sy. Aldoromedo
Dean'

Hindi lang pala si Dean ang nandito. Andito din yung...

"Wait wait wait. Can you just tell me what am i doing here?" biglang pasok ni Real.

'I thought I'm just the one who they called. Srsly?'

"Take a seat Mr. Real and Ms. Kim" The Dean said. I look at the people inside.

'Damn ako lang talaga yung babae?'

"So i called all of you to discussed you about your grades." i sigh.

'Grades nanaman?

"What is it Dean?" Nakakunot noong tanong nung kaibigang red haired ni Real.

"Top 10 students ko kayo! Congrats!" welcome nya samin. I look at them. Yung iba parang sanay na at yung iba parang natuwa na. Kasama dun si Ace. Bali 12 kame sa opisina na ito kasama ang Dean.

"Top 10? Then ano ginagagawa ko dito? Do you really call us to congratulate us or you there's anything beside congrats?" Takang tanong ko. Si Ace ay naka upo katabi abg apat na lalake habang si real ay kasama ang apat nyang kaibigan at eto ako naka upo sa gitnang dulo. The Dean look at me.

"Ofcourse! Your indeed intelligent Ms. Kim. Are you?" there's a hint of sarcasm in his vioce. I look at him intently.

"Why Dean? Why are you questioning my IQ?" i ask him. He smirk.

"No. I wasn't. Kailangan pa ba yun?"

"May gusto ka bang iparating Dean?" Tanong ko dito

"Wala Ms. Kim. Pero matanong nga kita." i sigh.

"Just go straight to the point. If you want me to leave this school pwedeng diretsong sabi lang?" simpleng sabi ko dito.

"No. Why would I do that. I just want to ask how you just perfect every quiz. Monthly assessment, Unit test, Periodical, Even all Activities. Do you have a tutor or someone who's helping you?" madiing sabi nito. I smirk saka sumandal sa upuan..

"Sorry to disappoint you Sir. But no. No one's helping me . And if you don't believe that i perfect all of that i can just retake it now."

"Tss." i looked at Real. Umiiling na tumutig sya saakin.

"Are you sure about that Ms. Kim?" The Dean ask seriously i look at him and nod. Umupo sya ng maayos at sumamdal sa swivel chair. "Okay i believe you now Ms. Kim"

"What? Di pa nga sya sumasagot naniwala ka agad Dean?" Skie Complained and others agreed.

"Who wouldn't? Di naman sya mag hahamon kung di nya kayang gawin dahil for sure sya rin ang mapapahiya. Am i right? " They nod.

"So what is this Dean?" Ace ask.

"I gathered you all to tell you personally that all of you are the lucky students that the directors and staff of Moore International School Choose."

"Choose? For?" a guy ask..

'Bat kase di muna nagpakilala?!

"Matagal tagal nadin simula ng may naidagdag sa Royal Section. And they Choose all of you."

'Dang. Ano meron dun?'

"Seryoso po ba yan?" tanong pa ni Skie. Tumango naman si Dean.

"But what if i rejected it? May mababago ba?" i ask. Nawala ang ngiti sa labi ni Dean.

"Then lahat kayo di magiging Royal Class. " sabi nito. Nakakunot ang noo ko. I heard complains pero di ko sila pinagtuunan ng pansin.

"But they are already ten Dean." i said...

"And?" He ask.

"I. I mean why? Bakit required na lumipat ako dun? Like. Pano kung ayoko?" seryosong sabi ko.

"Of course. Ang pangit naman kung wala dun ang isa naming top 1 student" Nakakunot ang noong bumaling sila kay Dean.

"So you are saying that?" Real Ask. Humarap si Dean sakanya.

"Ms. Kim and you Mr. Real are our tie students. Your grades are same even we compute it. Everything is the same. Kaya. napagdisiyunan naming kayo nalang dalawa ang top students ng 4th grade. " i sigh saka tumayo.

"No. Okay na ako. Tanggalin nya ako sa top. I don't need that. Di ko din gustong lumipat" Sabi ko humakbang na ako ngunit nagsalita ulit si Dean.

"But the board decision is final. Kung di ka lilipat then di din sila makakalipat"

"Unfair!"

"Bat ganon?"

"Choose wisely Ms. Rose" Huling salita na narinig ko kay Dean saka ako umalis.

Bastos man pero ayoko talaga. Saka sumasama yung pakiramdam ko habang andun ako. Para akong nanghihina. Para bang may pinag halong Aura na di pa napapansin. O di pinapansin. Wierd but i felt so uneasy at feel ko kailangan ko ng umalis kung hindi talagang tuluyang sasama ang pakiramdam ko. Napakagat ako sa labi at kinuha ang gamot ko sa bag at ininom iyon. I took a deep breath saka bumalik sa classroom at dun ko lang napansin na... Class break na pala.