Nazywam się... może niech to zostanie na razie tajemnicą. Mam, właściwie to za 9 dni 16 lat i mieszkam za granicą. Od najmłodszych lat byłam gnębiona, szczerze myślałam, że w nowym kraju i otoczeniu się to zmieni, ale nie, jest jeszcze gorzej. Jestem wyniszczona psychicznie i jest mi strasznie ciężko. Jedyną osobą jaką mam po swojej stronie jest mój chłopak. Jesteśmy ze sobą rok i cztery miesiące. Bardzo mnie wspiera, ale nie zawsze potrafi mnie zrozumieć, a naprawdę nie mam nikogo komu mogę ufać w 100 procentach, niestety. Odkąd zamieszkałam w innym kraju, zdarzyło mi się pobicie i znęcanie psychiczne, a moja szkoła z tym nic nie robiła i nie robi nic aż do teraz, chociaż polepszyło sie trochę i znalazłam dwie koleżanki, to i tak czuje sie jak piąte koło u wozu z nimi. Zmiana szkoły nie wchodzi w grę, chociaż podejrzewam, że tam byłoby i tak to samo co jest w tej.
Miłego wieczorka.
YOU ARE READING
Pamiętnik
Teen FictionNie mam przyjaciół, nie, nie przesadzam naprawdę tak jest. Mam potrzebę czasem sie wyżalić, a mój chłopak, czyli jedyna osoba którą mam, nie zawsze potrafi mnie zrozumieć.
