"คุณแม่จะไปไหนหรอครับ" เด็กชายตัวเล็กๆในวัย 8 ขวบกำลังร้องไห้ด้วยความสะอึกสะอื้น ชนิดที่ว่าใครปลอบก็ไม่ฟัง
"น้องภามแม่ไปทำงานเดี๋ยวแม่ก็กลับ"
"แต่คำว่าก็กลับของคุณแม่มันเป็นปีเลยนี่ครับ น้องภามไม่อยากให้คุณแม่ไปไหนอยากให้คุณแม่อยู่กับน้องภาม" นั่นยิ่งทำให้เด็กชายในวัย 8 ขวบร้องไห้หนักขึ้นไปอีก
"ภีมดูแลน้องได้ใช่ไหม แม่กับพ่อไปแค่ 1 ปี เดี๋ยวแม่จะจ้างแม่บ้านมาคอยดูแล"
"คุณไปกันหรือยังเครื่องจะออกแล้ว"
"ค่ะๆ ภีมแม่ฝากดูแลน้องด้วยนะ รักลูกทั้งสองจ๊ะ"
"ครับแม่"
แล้วบ้านก็ตกอยู่ในความเงียบเมื่อไร้เสียงผู้เป็นแม่และพ่อ ที่ต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ แต่ก็ยังมีเสียงร้องไห้ที่ยังดังไม่หยุด
ถึงแม้ว่าทั้งสองจะเป็นฝาแฝดกันแต่นิสัยใจคอก็ช่างแตกต่างกัน คนน้องถึงแม้ว่าจะใจเย็นแต่ถ้าได้งอแงแล้วล่ะก็ไม่ฟังใครทั้งนั้น คนพี่เป็นคนใจร้อนแต่ก็มีเหตุผล ซึ่งยกเว้นเรื่องเดียว คือเรื่องของภาม เหตุผลอะไรก็ช่าง ถ้าใครทำให้น้องเขาร้องไห้หรือเสียใจ ภีมไม่ไหวหน้ามันเด็ดขาด แม้กระทั่งผู้เป็นแม่
" ถึงไม่มีแม่อยู่แต่ก็ยังมีพี่นะ พี่จะดูแลภามเอง ไม่ต้องร้องนะคนดี มาเดี๋ยวพี่จะปลอบ"
ถ้าเป็นเรื่องของภาม เขาไม่อยากหาเหตุผลอะไรทั้งนั้น เพราะภามคือเหตุผลเดียวที่ภีมจะรักและดูแลตลอดไป
'ผมก็แค่รักน้องของผม ผมไม่อยากเห็นน้ำตาก็เท่านั่น'
และคืนนั้น ก็เป็นครั้งแรกที่ภีมได้ทำอะไรโง่ๆลงไป และ 'ผมอยากจะโง่ตลอดไป '
"ภามครับหยุดร้องไห้นะคนดี พี่อยู่ตรงนี้"
"ภาม ฮึกก ภามคิดถึงคุณแม่"
"เดี๋ยวคุณแม่ก็กลับครับ ไม่ต้องร้องนะ มาๆ เดี๋ยวพี่จะร้องเพลงกล่อมให้ฟัง"
