Teen camp | One direction

019: Mijn Moeder

Lucy's P.O.V

Ik hoorde Harry. Ik hoorde het hem vragen aan Fleur. Ze wil het vertellen, ik zie het aan haar gezicht. Ze mag het niet vertellen! Ik ren naar binnen en wil iets roepen maar mijn stem stokt. Ik zie Harry kijken en Fleur kijkt juist de andere kant op, beschaamt. Ik voel tranen over mijn wangen stromen. Waarom?

"Lucy-" Harry zijn stem klinkt bezorgt. Ik ren naar hem toe en kruip bij hem opschoot. Ik moet het hem vertellen. Hij wil toch ooit mijn moeder ontmoeten en dit is de perfecte kans om het te vertellen.

"Fleur, je wou het vertellen." Mijn stem klinkt half boos half verbaast.

"Het spijt me Lucy. Ik-" Ik wuif haar stem weg en glimlach. "Maakt niet uit Fleur. Ik begrijp het." Dan wenk ik Harry en neem een diep hap lucht.

"Harry ik ga je iets heel persoonlijk vertellen."

Evi's P.O.V

Ik houd voor de zoveelste keer op met Niall te kussen. Eerst een keer, toen twee keer, en nu ongeveer al 20 keer.

"Stop Niall. Houd op!" Schreeuw ik als hij me weer wilt zoenen. Hij laat me geschrokken los waarbij ik omval.

"Sorry Evi, wat deed ik verkeerd?!"

"Niks." Mompel ik boos.

"Maar-" zijn stem houd op als hij mijn gezicht ziet. Ik zucht, "Niall ik weet niet wat ik moet doen."
Hij kijkt niet begrijpend, "hoezo?" Ik sta op, "laten we elkaar met rust laten, Niall." Dan ren ik zo hard weg als ik kan.

Harry's P.O.V

"Mijn moeder heeft een trauma, ze is bang voor de buitenwereld. Ze gaat nooit meer haar huis uit en ik zorg meestal voor haar. Ze raakt al van streek als ik de deur open doe." Ik wil haar omhelzen, maar ze Weerd me af.

"Op mijn zevende deed mijn vader de deur open. Gewoon want de bel, mijn moeder was ook in de gang. Mijn vader deed open en een man schoot hem neer. Hij is dood." Ze begint zachtjes te huilen, maar gaat door met vertellen.

"Mijn moeder zag alles gebeuren, daardoor heeft ze een trauma. Ze heeft het liefst dat ik bij haar ben, daarom belt ze me zo vaak. De rede waarom ik meestal stil ben is door dit, mensen hebben altijd hun mening klaar liggen Harry. Ik ben bang voor hun mening over mijn moeder, ik ben bang voor jouw mening."

Ik zucht en streel Lucy haar wang. "Stil maar, ik ben niet zo iemand. Ik begrijp je verhaal, je moeder lijkt al iemand die sterk is en nooit zal opgeven. Op iemand die veel van haar dochter houdt. Je moeder lijkt me echt super!" Ze kijkt op, "echt waar?!" Ik knik, "echt waar."

Dan geef ik haar een kus, hij is wat nat door de tranen, maar het zijn tranen van geluk.

-----------------------------

Sorry voor het rot stukje, maar ik moest jullie iets geven.

Thanks voor alle votes en comments voor al mijn boeken.

Ik zal denk ik de komende week niet uploaden, om een rede, het spijt me.

Love you❤️
Xx  Romy