အပိုင်း ၂
" လမင်းငယ် သားနှလုံးအားနည်းနေတယ်
ဒီချိန်မှာ ပြည့်ပြည့်ဝဝအနားယူရမှာ
သားငယ်လေး ကုမ္ပဏီအလုပ်တွေ
လုပ်နေတုန်းပဲလား "
"ကိုကိုနားမှာနေချင်လို့ပါ
ကျွန်တော်အိမ်ထောင်ပြုလို့မရနိုင်ဘူးလား "
ဦးလေးဆရာဝန်က ကျွန်တော်ကိုသက်ပြင်းချစွာ
ကြည့်နေသည်။
" ကျွန်တော်နားလည်ပါပြီ "
လမင်းငယ် စိတ်ပျက်စွာ
ဆေးရုံကနေထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
⛪⛪
ခန့်မဟော်နဲ့ မိုးစက် ညစာစားပြီးအိမ်ပြန်လာတော့
ခြံဝမှာခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန်လမ်းလျှောက်ရင်း
ဖုန်းပြောနေတဲ့ ကိုကို့ကိုတွေ့ရသည်
"ဘာဖြစ်တာလဲ မထင် "
မိုးစက်နဲ့ကိုခန့်ကိုတွေ့လိုက်တော့ ငယ်လေးအိမ်ပြန်ရောက်မလာတဲ့အကြောင်းကို ပြောလိုက်သည်။
" အဲ့ဒါဆိုကိုကိုထမင်းမစားရသေးဘူးပေါ့ "
" ထမင်းကအဓီကလား မိုးစက်
ယုန်ဖြူလေးပျောက်နေတယ်လေ "
ခန့်မဟော်စိတ်ပူစွာပြောလိုက်သည်
"တောင်းပန်ပါတယ်ကိုကို ကျွန်တော့်ပြောဖို့မေ့နေတာ ငယ်လေးက မပျောက်ပါဘူး သူအမေတိုက်ခန်းမှာ ညအိပ်မယ်ပြောတယ် "
"သေချာရဲ့လား "
" သေချာပါတယ် ငယ်လေးကကိုကို့ကို
ဖုန်းမဆက်ဘူးလား "
နေမထင်ခေါင်းရမ်းပြီး အိမ်ထဲဝင်သွားသည်။
"'ကိုခန့်လည်းပြန်တော့လေ "
အိမ်ထဲဝင်သွားတဲ့ကိုကိုနောက်ကျောပြင်ကို
ငေးကြည့်မိရင်း ကိုခန့်ကိုပြောလိုက်သည်။
"နေမထင်နဲ့ ယုန်ဖြူလေး အခြေအနေက
ဘယ်လိုကြီးတုန်း "
"စပ်စုမနေနဲ့ပြန်တော့
ကိုကို့ကိုညစာစားဖို့လုပ်ပေးရဦးမယ် "
" မိုးစက်လုပ်ပေးစရာမှမလိုတာ
အိမ်မှာအဒေါ်ကြီး ရှီနေတာပဲ "
" ပြန်တော့ဆိုပြန်တော့ "
ခန့်မဟော်ခေါင်းရမ်းပြီး ကားပေါ်မြန်မြန်တက်ကာ မောင်းထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
YOU ARE READING
အဆုံးအစမရှီသောအချစ်
General Fictionလမင်းလေးရဲ့ ဥယျာဥ်မှုူး ပထမအတွဲကို အရင်ဖတ်ပြီးမှ ဒါဖတ်ပါ
