အပိုင်း ၆
ကိုကိုက ကျွန်တော့်ကို ကြေးအိုးဂရုတစိုက်တိုက်ပြီး ဆေးလည်း သေချာတိုက်သည် ည၁၁ထိုးတဲ့အထိ ကျွန်တော့်အခန်းထဲမှာရှီနေတဲ့ ကိုကိုကြောင့်
ကျွန်တော်အိပ်မရဘူး
" ကိုကို "
နေမထင် laptopသုံးနေရင်း
ညီနားထလာကာ
မေးလိုက်သည်
"ဘာလိုလို့လဲ ညီ "
" ကိုကိုသွားနားတော့လေ "
" ၁၁နာရီတောင်ထိုးတော့မယ်
ညီအိပ်မပျော်ဘူးလား
ကိုကိုဘာလုပ်ပေးရမလဲ "
အဖေအရင်းမမြင်ဖူးတဲ့ ကျွန်တော်အတွက်
ကိုကိုက အဖေကရင်းကိုတောင် မတမ်းတမိအောင်
ကျွန်တော်အပေါ် အဖေတစ်ယောက်အတိုင်းပဲ
အေးချမ်းမှုကိုပေးသည်။
" ညီ ကိုကိုမေးနေတယ်လေ
ဘာတွေးနေတာလဲ "
" ကိုကိုဘာမှလုပ်ပေးစရာမလိုဘူး
ကိုကိုသွားနားသင့်ပြီ "
" ကိုကိုနားမှာပါ ညီသာအိပ်ပျော်အောင်အိပ်ပါ "
" ကိုကိုရှီနေတော့ ကျွန်တော်အိပ်မပျော်ဘူး "
" ညီပြောင်းလဲသွားပြီပဲ "
ကိုကိုမျက်နှာညိုးငယ်သွားတာကြောင့်
လမင်းငယ် လန့်သွားသည်။
" ကိုကို "
"ကိုကိုကငယ်ငယ်ကတည်းကနေအခုချိန်ထိ
ညီနားမှာ အချိန်ပြည့်ကပ်နေတဲ့သူပဲ
အခုမှထူးဆန်းပြီး အနေရခက်နေတာလား ညီ "
" ကိုကို "
" ညီနားပါတော့ "
နေမထင်အခန်းပြင်ထွက်လာတော့
တံခါးဝမှာရပ်နေတဲ့ မိုးစက်ကိုတွေ့ရသည်။
" ကျွန်တော့်ခိုးနားထောင်တာမဟုတ်ပါဘူး
ကိုကိုမအိပ်သေးဘူးထင်တာနဲ့ အိပ်ပျော်အောင်နွားနို့လာတိုက်တာပါ "
နေမထင်ဘာမှမပြောပဲ
သူ့အခန်းထဲပဲဝင်လာလိုက်သည်။
" ကိုကို "
အခန်းထဲဝင်သွားတဲ့ ကိိုကို့ကိုကြည့်ပြီး မိုးစက်
ငယ်လေးအခန်းဝင်လာလိုက်သည်။
" ငယ်လေး "
ဗန်းကိုစားပွဲပေါ်မြန်မြန်ချပြီး ရင်ဘတ်ကိုဖိနေတဲ့ ငယ်လေးနားလာပြီး မေးလိုက်သည်။
YOU ARE READING
အဆုံးအစမရှီသောအချစ်
General Fictionလမင်းလေးရဲ့ ဥယျာဥ်မှုူး ပထမအတွဲကို အရင်ဖတ်ပြီးမှ ဒါဖတ်ပါ
