Eris's POV
Akala ko
Kamatayan ang katapusan ng lahat..
Akala ko kapag namatay ang isa
Hindi na siya iiral pang muli
Pero..
Bakit ako andito?
Bakit nakikita ko pa ngayon ang sarili ko na nakahandusay sa kalsada
Duguan at pinagkukumpulan ng maraming tao?
Teka..
Hindi !!
Hindi pa ako pwedeng mamatay!
..teka!!!
Hindi to pwede!!!
Eris
Eris gumising ka jan!!!
Sigaw ko sa bangkay na nasa kalsada..
Hindi ako pwedeng mamatay!!
Muli akong humiga sa katawan ko pero hindi na ako bumalik sa dati...
😭😭😭😭😭😭
Hindiiiiiii
Agad na tumakbo ang sasakyan na nakabangga saakin..
Hindi ko maaninag kung sino siya dahil sa tinted ang salamin nito.
Pero...
Yung lalaking yun..
Yung lalaking nakasakay sa kotse na bandang nasa kanan ng lane..
Nakatitig siya saakin..
Nakikita niya kaya ako?
BOOOGSHHH!
Ay kabayo !
Nabangga yung lalaking nasabkotse sa isang poste na malpit sakaniya kanina..
Ang tanga naman nun, hindi kasi tumitingin sa daan e tsk..
"MAY ISA PANG AKSIDENTE DUN!!! DALI TINGNAN NIYOOOO!"
WIWOOOOWIWOOOOWIWOOOO
"ANDIYAN NA YUNG AMBULANSYA, TUMABI KAYO! IKAW MISS, NATAWAGAN MO NA BA PAMILYA NETONG BABAE?"
"ahjussi, wag ka namang sumigaw, eto na nga e tatawagan na.."
Kinalkal ng isang estudyanteng babae yung bag ko at tinignan kung may cellphone ako..
Pumunta ako sa gawi niya..
"Saan kaya dito pwedeng tawagan?"
Ackkk! Y-yung ulo ko..
Ang sakit...
"Ayun! eomma? Eto nga.."
Napatingin ako sa babaeng estudyante..
Eomma??
Eomma..
Acckkkk...
Napahawak ako sa dibdib ko,
Bakit kaya kumikirot to?
Geeezz
Tsk pati ba patay nakakaramdam na rin ng sakit???!
Aishhh..
"H-hello po, kayo po ba ang mama ni Ms.---" tiningnan niya ang pangalan ko sa ID na nasa wallet..
"Ms. Eris Crane?"
Dinikit ko ang tenga ko sa cellphone..
"Oo ako nga, sino to?"
"Naaksidente po anak niyo-- ha? Pinatayan ako?"
Napatingin ako sa Id ko...
Mendez Academy?
Dun ako nag aaral?
Dumating na ang mga nurse at binuhat ang katawan ko papuntang ospital
Kasama nung lalaking nabangga sa poste kanina..
