Özgür olmak, mutlu olmak ya da sadece oturduğun yerden zamanın akmasını mı beklersiniz? Herkesin bir hikayesi vardır anlattıkları ya da korkup anlatamadıkları ama yine de bu hayatı bir şekilde yaşıyoruz öncelikle bunu yazmamdaki amacım herkesi aydınlatmak ve suçluyu bulmak;
Adım Kang Sung-Mo Ben bir duygu körlüğü hastasıyım hiç bir duyguyu hissedemem bu yüzden acıyı,sevgiyi,özlem gibi duyguları kitaptan öğrendim.Ben ve annem 9 yıl boyunca bir demir fabrikasının bodrumunda bir adam tarafından hapsedildik sonunda kaçmayı başardık. Annemle birlikte her zaman özgür olmayı hayal ettik o karanlık zindanın içinde kaçtığımızda ise şikayet etmek için karakola gittik ama kimse yardımcı olamadı bu yüzden hep kaçtık durduk en sonunda başka bir yere yerleştik ama annem hep tedirgin ve üzgündü. O gün binanın içinde toplantı vardı o an o adamı gördüm. Bir süre sonra apartman yangına döndü ölenler hatta mahsur kalanlar oldu içlerinden biri 8 yaşında bir erkek çocuktu onla birlikte kendimi kurtarmam gerekiyordu bu yüzden pencereden ikimizi birden attım bu şekilde kurtulmayı başardık. Cenaze töreninde polislere o adamı gördüğümü söyledim ama inanmadılar. Bu yüzden polislere hiç bir zaman güvenmedim suçlu ise itfaiyeci dediler ve davayı kapattılar. İtfaiyeciyi tutukladıklarında yanında küçük kızı Yoon Jae-In de vardı. Babası katil dendiği için çok acı çekti o ara Lee An'la karşılaştı Lee An Yoon Jae-In sayesinde yeteneğini fark etti. Ama işler tabi o kadar da göründüğü gibi değil hikayemizi güzelce inceleyip suçluyu yakalamalıyız
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
