New Girl

Koude wind

De koude wind komt me tegemoet als ik de voordeur open, mijn hart gaat tekeer. Bij elke voetstap die ik  uit de voordeur zet voel ik het sneller en sneller, harder en harder kloppen. Mijn ademhaling wordt zwaarder en net zoals mijn hart sneller. Elke mogelijke situatie speelt zich af in mijn hoofd. Nog voor ik bij de auto ben heb ik al tranen in mijn ogen, ik probeer positief te denken. Het is maar een school, niet het einde van de wereld. Heel de weg naar de volgende gemeente staar ik in het niets, denkende dat er geen weg meer terug is. Elke seconde die afloopt is een seconde dichter bij mijn eindbestemming. Een bestemming die ik het liefste nooit zou willen bereiken. Toch gebeurt het, mijn instant reactie is om verder te willen rijden zelfs nooit meer uit te stappen als het moet maar ik heb geen keuze. Keuzes hebben is een fijn gevoel, het maakt je zelfzekerder en belangrijker voelen, wat zeer tegenstrijdig is met hoe ik me nu voel. Onzeker stap ik uit de auto, vanaf dan is mijn hele tijdsbesef wazig. Elke minuut lijkt uren te duren, elke stap dichter bij de schoolpoort lijkt op een marathon die ik nooit zal winnen. Eens op het secretariaat aangekomen zie ik een ongeveer 40 jarige vrouw met een strakke knot achter een raampje zitten.  Ze ziet er beangstigend uit. "Waarmee kan ik je helpen?" Hoor ik ze al snel zeggen. Ik ben Camille Segers, een nieuwe leerling van omc reageer ik. De vrouw kijkt me met een moeilijke blik aan en staat recht, "ik ga een leerkracht voor je halen." Mijn hart schiet in mijn keel want daar sta ik dan, helemaal alleen in een propvolle gang vol met ogen die me aan staren. Krampachtig hou ik mijn sjaal ik mijn hand vast, de wind was echt vreselijk koud deze morgen. Ik zal er vast wel verwaaid uit zien bedenk ik me. Met mijn gedachten volledig ergens anders loopt mijn leerkracht naar me toe, ze stelt zich voor maar ik onthoud haar naam niet. Alles gaat opeens zo snel. Voor ik het weet voel ik een enorme steek in mijn rug....