Bab 3

401 47 2
                                    

Aku sekadar tersenyum kepadanya, tanda hormat. Aku jarang-jarang terserempak dengan Abang Wan Zaril  sebab dia ni askar laut, enam bulan dilaut dan enam bulan di darat. Hari-hari on call sampai Auntie Mia merungut- rungut dah bising umur dah meninggkat tapi belum tanda nak kawin.

"Auntie guna catering," beritahu Auntie Mia, Tak perlu cakap pun aku dah tahu dah.

"Senang sikit nak siap," sambung Auntie Mia. Aku kerut kening.

"Guna catering, dia orang tak sedia sekali dengan pinggan mangkuk ke?"

"Nope. auntie minta guna pinggan mangkuk sini aje sebab dah lama tak guna. Tapi dia orang in charge bab-bab cuci nanti." Auntie Mia berdiri dan berlalu menuju ke ruang tamu. Aku lihat pergerakan Auntie Mia dengan hujung mata, tapi bila sampai ke mata Raihana, aku telan air liur  sendiri. Mak aih, garang gila!

"Aku nak balik la. Aku dah call teksi." Aku beristighfar dalam hati. Apa punya kawan la.. tak ada kesabaran betul. Raihana kerut kening tahan marah.

"Aku ingat tadi majlis sampai pukul sembilan malam la tapi kau dah balik, sorang-sorang tinggalkan aku kat sini."

"Aku tak kira, aku nak balik."

"Kau tak makan lagi."

"Aku boleh beli kat mana-mana." Sah, Raihana merajuk besar. Aku terkulat-kulat cari jalan pujuk dia.

"Betul kau tak nak teman ni", tanya ku lembut.

"Ye. Kalau kau nak tengok aku buat muka kat sini baik biar aku balik aje."

Tertanya-tanya jugak kenapa anak Auntie Mia yang baru balik tu jadi macam tu.Serabai! Ingat warnakan rambut ni boleh nampak elok ke. Dah macam tarzan adalah. Anak Auntie Mia yang lain kalau balik elok saja. Dah macam anak kacukan lagi. Tapi yang bongsu ni balik lain macam.

----------------------------

SELEPAS menunaikan solat, aku kemaskan telekung Auntie Mia di dalam almari. Memang telekung itu tersedia di sana kerana Auntie Mia kata senang kalau ada orang nak guna, Yalah.. sebenarnya bilik ini, kan bilik tetamu tapi dah macam bilik khas untuk aku aje. Selesai aku mengemaskan tudungku. 

Tiba-tiba aku dengar ada orang mengetuk pintu bilik. Aku bergegas keluar untuk membuka pintu bilik. Mana la tahu kalau ada orang nak tumpang solat.

"Dah solat?" Auntie Mia rupa-rupanya. Aku angguk sambil tersenyum. Auntie Mia tarik tangan aku masuk ke dalam sambil memandang wajahku bersungguh-sungguh. Riaknya nampak macam gelisah.

Aku mula rasa curiga. Ni tak lain tak bukan mesti ada sesuatu yang penting perlu dibincangkan sebab Auntie Mia jarang buat muka suspens seperti itu. Cara dia pandang aku gaya macam orang nak meminta sesuatu.

"Kenapa auntie?" soalku hairan. Auntie Mia menghela nafas dalam dan menepuk tanganku perlahan.

"Auntie nak cerita pasal Wan Zhafri. Aku terdiam mendengar kata-kata Auntie Mia Serius aje bunyi nak cerita pasal Wan Zhafri ni.

"Ira ada rasa tak sesuatu bila bercakap dengan Wan?" soal Auntie Mia. Makin berkerut keningku apabila Auntie Mia buat muka sedih. Dadaku berdebar tiba-tiba.

"Aira belum lagi cakap depan dengan dia. Kenapa auntie?"

"Masa kat England empat bulan lepas, Wan terlibat dalam kemalangan jalan raya." Aku beristighfar dalam hati. Nasib baik Wan Zhafri masih bernafas sehingga sekarang. Kalau tak.. mesti Auntie Mia sedih gila dah anak bongsu.

"Dia hilang ingatan. Tapi masa tu auntie tak tau sebab tak ada orang inform. Bila dah jumpa, kawan dia ni hubungi auntie dan bagitau yang Wan kemalangan. Tapi kawan-kawan Wan cakap, dia dah sembuh. Tak ada yang patah atau luka teruk pun. Jadi auntie ingat kemalangan tu tak teruk sangat. Tapi kawan Wan ni tak kasi tau kat auntie yang Wan hilang ingatan. Ingat tak masa auntie pergi ke England sebulan yang lepas?" Auntie Mia tanya aku. Tunggu respons daripada aku. Aku angguk aje la walhal aku tak ingat pun. Yalaa aku kan dah jarang balik rumah.

"Masa tu auntie terkejut tengok Wan." Auntie Mia menghela nafas panjang. Aku mulalah bukak telinga besar-besar. Nak tahu juga apa benda yang mengejutkan Auntie Mia.

"Dia orang lain, bukan Wan Zhafri Syah, macam bukan anak autie. He was so rude. Tatu sana sini. Muka serabai dan yang paling buat auntie rasa tak percaya, dia berpelukan dengan girl kat sana macam tak ingat haram langsung." cerita Auntie Mia lagi.

Aku tersentak. Biar betul? Maknanya Wan Aakif tengok aku lama tu sebab apa? Dah miang? Hish!

"Dia merokok depan mata auntie. I told him yang dia tu ada agama. Agama larang dia buat benda-benda tu semua. Dia tunjuk muka blur kat auntie. Auntie menangis aje sebab masa tu dia tak ingat langsung pasal auntie. Sepatutnya dia balik tahun lepas, tapi dia berdegil tak nak balik. Kalau auntie paksa dia balik, mesti benda-benda macam ni tak akan berlaku," sambung Auntie Mia dengan sayu. Aku dengar sendu seorang ibu.

Aku tak tahu bagaimana perasaan Auntie Mia, tapi aku tak tahu bagaimana nak selesai masalah Auntie Mia ni.

"Auntie kata, auntie nak bawa balik dia ke Malaysia, tapi dia tak nak. Auntie pujuk dia... tapi Wan nak terus tinggal lama kat sana. Auntie paksa dia buat ujian HIV dan ujian lain-lain sebab takut sesuatu terjadi kat dia."

"Jadi Auntie cakaplah dia dah ada tunang."

Hah? Tunang? Aku pandang wajah Auntie Mia untuk percaya. Jangan-jangan Auntie Mia jual nama aku tak?

"Nama dia Aira. I gave him your picture"

Astaghfirullahalazim! Darahku menyirap hingga ke atas kepala.

"Dia kata dia nak jumpa tunang dia. Tapi dia tak nak balik lagi sebab nak settle banyak benda kat sana. Auntie nak Aira tau, dia balik Malaysia ni sebab dia nak tengok tunang dia." Aku hampir-hampir pitam mendengar kata-kata Auntie Mia. Biar betul ni?

"Kenapa auntie tipu Abang Wan?" soalku dengan nada yang cemas. Gelabah gila apabila teringat pandangan mata Wan Zhafri pada aku sedari tadi.

"I'm sorry dear.. tapi auntie tak nak dia semakin jauh. Kalau Aira boleh buatkan dia balik ke Malaysia, apa salahnya Aira tolong auntie?"

Memang tak salah. tapi aku nak tolong apa? Menyamar jadi tunang Wan Zhafri sampai dia dapat ingatannya semula? No no no! Itu kerja gila namanya! Nanti kalau dia dah ingat balik kehidupan dia yang dulu, gerenti aku dituduh gatal dan cuba ambil kesempatan!

"Auntie minta tolong sangat-sangat. Tolong tengok- tengokkan Wan. Kalau dia kata dia nak balik England semula, halang dia. sebab sekarang dia memang percaya yang Aira tunang dia." Sekali lagi aku rasa tubuhku disambar petir. Tak nak aku buat kerja gila ni. Aku tak nak. Kenapa Auntie Mia pilih nama aku antara berjuta-juta nama perempuan dalam dunia ni? Macam la tak ada sepupu perempuan aku yang lain.

####

Done! Vote yerr.

Tunang Untuk Dia [OG]Where stories live. Discover now